Zelfs het lijf van Irene Schouten is nu even klaar met schaatsen...

Met een hoofd dat vermoeidheid uitstraalt, maar waarop ze nog wel die mooie glimlach tevoorschijn kan toveren, kijkt ze voor de laatste keer in deze lange, sportief fantastische schaatswinter kort achterom. De World Cup Finale, ze heeft er toch van genoten, al is er eerder in de week een moment geweest dat ze opperde dat het misschien beter zou zijn niet meer te schaatsen. Zelfs dit perfect afgestelde sportlichaam dat zoveel aan kan, blijkt 'protestklieren' te herbergen. Die hebben het signaal afgegeven de schaatsen een tijdje in een hoek te flikkeren. Dat het niet is gebeurd, heeft weer alles te maken met de liefde voor de sport, én de drive om te winnen. Plus, als bonusargument, het onvergetelijke publiek dat meer dan de vermeende windmakers van Thialf als een welkome ruggensteun kan fungeren.

"Ja", beaamt ze, de woorden zorgvuldig kiezend, "ik was van de week zó kapot dat ik de trainers heb gevraagd of ik wel moest starten. Na de Spelen was ik al helemaal gaar. Op de tweede dag van de WK Allround moest het uit mijn tenen komen." Een tel van stilte. "Nou ja, ik ben toch maar gekomen, vanwege de entourage in dit stadion. Het is wel het zwaarste weekend van het jaar geworden, al ben ik erg blij dat ik beide wedstrijden heb kunnen winnen. De 1500 meter heb ik overgeslagen om wat energie te sparen voor de drie kilometer en de mass start."

Een slimme keuze, zo is gebleken. Op de drie kilometer sluipt Schouten met de hakken over de sloot naar de dagzege, én grijpt daarmee voor het tweede opeenvolgende jaar de eindoverwinning in het wereldbekerklassement van de drie en vijf kilometer gecombineerd. Er is een speciaal sausje van onverwinnelijkheid overheen gegoten, want ze heeft de hoofdprijs van 15.000 dollar te pakken door een clean sweep. Vier keer meegedaan, evenzoveel keer met winst afgesloten. De concurrentie is er tureluurs van geworden. Het past bijzonder goed in de reeks van ongekende hoogtepunten die ze als kralen aan koord heeft geregen. Met als uitsmijter de droomvoorstelling die ze met Marijke Groenewoud van de mass start heeft gemaakt...

Zo sereen als ze nu staat te vertellen achter het spatscherm in de catacomben van Thialf - waar de coronaregels onverminderd van kracht zijn gebleven - zo onrustig is het momenteel in haar ploeg Team Zaanlander. Jorrit Bergsma, een niet weg te denken meubelstuk in de club van Jillert Anema en Arjan Samplonius, schermt plotseling met interesse van Jumbo-Visma. Bovendien heeft Jac Orie van die formatie bij Marijke Groenewoud kenbaar gemaakt dat ze volgend jaar welkom is bij de geel-zwarten.

"Och ja, ze moeten zelf weten wat ze willen", klinkt het laconiek. "Als het een kwestie van meer geld is, oké. Het maakt me niet uit. Ik kan heel goed met de marathonjongens in de ploeg meetrainen, wat trainingsmaten betreft is er niets aan de hand. Iedereen moet zijn eigen gevoel volgen, zo sta ik erin. Je moet niet met tegenzin bij een team blijven rijden, maar doen waar je je goed bij voelt. Dan heb ik er ook vrede mee. Nog eens, het interesseert me echt niets of ze blijven, dan wel vertrekken."

De grote baas Anema reageert net zo kalm op de perikelen. "Als mensen naar je informeren, vind ik het niet meer dan fatsoenlijk dat je met die personen in gesprek gaat. Ik heb Marijke aangemoedigd te gaan praten met Jac Orie. Misschien hoort ze in zijn verhaal wel dingen die haar bevallen, en dan kunnen we overwegen dat ook in ons team zo aan te pakken", oordeelt de Friese zestiger. Over Bergsma, met wie hij als het ware zijn hele leven al samen optrekt: "Wanneer je zo lang bij mij zit en je eindelijk ergens anders je licht opsteekt, kan zomaar blijken dat je veel meer waard bent. Dan kan het zijn dat wij met onze salarissen veel te laag zitten."

Hij haalt de schouders op over de woorden die de stayer zaterdag heeft gezegd. Het duurt Bergsma te lang voordat er een aanbieding wordt gedaan. "Oh, daar heb ik niets van gehoord. Kennelijk is Jorrit wat zenuwachtig aan het worden. Ik moet er om lachen, omdat ik vind dat het totaal onnodig is. Ik heb iedereen verteld dat ze kunnen blijven, en niet voor wurgcontracten. We hebben voor volgend seizoen de sponsoring zo goed als rond, dus is er geen probleem. Ik heb alleen niet zoveel haast als andere ploegen die het nodig vinden om in januari al rijders te stelen van andere formaties."

"Het zou mooi zijn voor iemand als Jorrit om zijn carrière bij deze ploeg af te maken, net zoals Bob de Vries en Arjan Stroetinga dat hebben gedaan. Van die jongens moet ik overigens nog netjes afscheid nemen, maar dat is er door corona niet van gekomen. Zij zijn de cultuurbewakers geweest van dit team. Die mensen moet je koesteren. Geldt trouwens ook voor Irene. Het is uniek wat zij heeft gedaan dit seizoen. Eigenlijk heb ik bijna voortdurend met mijn armen over elkaar langs de kant staan toekijken. Zo goed is ze."