Het was een spectaculaire finish van een aardige wedstrijd. Een race die weer ouderwets aandeed. Omdat de Kwintus Nova Trophy buiten het circuit van de KPN Marathon Cup valt, werd er deze keer gereden zonder tussensprints. Gewoon 125 ronden man tegen man.

Met een wat gedevalueerd peloton, dat wel. BAM had immers de kanonnen Arjan Stroetinga en Christijn Groeneveld in het Russische Kolomna, waar zaterdag de mass-start wordt gereden. Mannen als Crispijn Ariëns en Gary Hekman ontbraken eveneens.

Het leek daarom een goede dag voor Geert Plender om toe te slaan. Daar zette zijn team Van Werven ook op in, nadat tijdens de wedstrijd niemand erin was geslaagd een ronde voorsprong te nemen. De trein van Van Werven leidde in volle finale, en dat leek succes op te leveren. Leek, want op de streep kwam Bob de Vries er nog langs. Knokkend, struikelend, en uiteindelijk vallend. Maar wel winnend.

En daar was Bob de Vries zelf erg blij mee. De boer uit Haule kwam immers voor het eerst weer in actie na zijn mislukte KPN NK Afstanden, waar een rugblessure zijn toernooi verpestte. Een bittere tegenvaller, erkende De Vries. "Zeker op de tien kilometer rekende ik toch op plaatsing voor de World Cups. Ik bedoel maar, ik reed de laatste tijd steeds rond de 13 minuten, en met 13.17 was je nu nog geplaatst. Dan is het balen dat mijn rug roet in het eten gooit."

Hij moest weer even omschakelen naar de marathon. "Die rijd ik overigens met veel plezier hoor. Ik ben een marathonrijder, dat vergeet ik niet. En ik vind het nog steeds prachtig om te doen." Met zijn rug gaat het inmiddels beter. "Met schaatsen heb ik er niet zo veel last meer van, maar vreemd genoeg wel met lopen."

De Vries bekroonde zijn terugkeer dus meteen met winst. Dat was best knap gezien het feit dat van de BAM-ploeg niet veel meer over was. Na het uitvallen van Ingmar Berga bleven alleen De Vries en Robert Bovenhuis over. "Hij heeft het perfect gedaan", stelde De Vries. "Hij was elke keer mee en heeft me geholpen waar hij kon. In de finale zat ik steeds rond plaats zes, zeven. De laatste bocht kwam ik daarne heel best door. Op het laatste rechte stuk voelde ik dat ik kon winnen. Ik had meer snelheid,  kwam met elke slag iets dichterbij. Ik maakte nog een misslag die bijna roet in het eten gooide, maar gelukkig redde ik het net."

Het geluk van De Vries was de pech van Plender, die op weg leek naar de tweede zege in zijn loopbaan. Eigen schuld, was de eerlijke conclusie van Plender. "Ik maakte in het laatste deel te veel misslagen. Sowieso twee stuks op het rechte eind. Dat kan ik mezelf verwijten."

En de Kwintus Nova Trophy was echt een race waarin Plender kansen had. "Zeker. En die kansen zullen er heus nog wel meer komen. Maar aan de andere kant krijg je er ook nooit heel veel."