“Het is gewoon zwaar ‘puntje, puntje, puntje’”, zegt Wüst na afloop in Enschede. “Ik rijd een technisch slechte rit. Het was te gehaast. Misschien wilde ik te graag. Ik reed zowat met mijn armen en voeten. Het leek in ieder geval niet op schaatsen.”
In de aanloop naar de kwalificatiewedstrijd twijfelde Wüst lang of ze wel aan de start zou staan. Een hoofdblessure, die ze opliep bij een val tijdens de voorbereiding, speelde haar nog parten. “Maar ik ben hier gekomen om me te plaatsen en ik had de overtuiging dat dat kon. Anders was ik er überhaupt niet aan begonnen”, zegt de rijdster van het nog altijd sponsorloze Team4Gold.
De laatste anderhalve week voelde Wüst zich ook sterker worden, maar dat betaalde zich dus niet uit. “Ik had het gevoel dat het de goede kant op ging en ondanks dat het geen ideale voorbereiding is, dacht ik goed genoeg te zijn, maar ik faal hier gewoon.”
De klap van het missen van het eerste wereldbekerticket doet Wüst ook twijfelen over of ze de komende dagen nog wel in actie moet komen. “Daar gaan we het nog over hebben. Er is in ieder geval twijfel. Dat was er voor de drie kilometer sowieso al, maar het weegt nu eerder de slechte kant op dan de goede.”
Een excuus zoeken in alle sponsorperikelen wilde Wüst absoluut niet. “Als het startschot gaat, ben ik daar echt niet mee bezig en wil ik gewoon racen. Ik heb hier ook zelf voor gekozen. Het is niet de makkelijkste weg, maar ik moet daar mijn verantwoordelijkheid voor nemen en dat doe ik ook.”