Hol is de directeur-eigenaar van CadoMotus, het Nederlandse skatemerk, dat toen nog in de kinderschoenen stond. Ik werkte bij hem. "Die moeten we gaan sponsoren", zeiden we tegen elkaar, en zo geschiedde. Een jaar later reed hij, met zijn kameraden, in een CadoMotuspak. Wij voelden dat we een ster hadden gecontracteerd, hij en zijn maten waren blij dat ze niet meer hoefden te betalen voor hun materiaal.
Zo maakte ik van relatief dichtbij de opmars van Swings mee. Het schriele, verlegen mannetje bereikt dit toernooi definitief de status van wereldster. Qua niveau was hij dat al even, maar nu wordt hij zelfs gevolgd door de anchorman van de Belgische TV Karl Vannieuwkerke, onze Mart Smeets.
Hij staat hem zelfs zonder blikken en blozen te woord en legt keurig en rustig uit hoe hij al zijn concurrenten keer op keer vernedert. Een vaste gevleugelde uitspraak: "Het ging eigenlijk wel gemakkelijk." Dat hoor je dan als concurrent, na een ruimschoots verloren koers, met pijn in al je lichaamsdelen.
Hoe anders was dat toen we hem een paar jaar geleden voor een camera wilden laten uitleggen wat er nu precies zo goed was aan de wielen die hij van ons kreeg. In het Engels. Hij stamelde en mompelde wat. Hij vond het maar niks, dook liever tussen de trainingen en wedstrijden door in de lesboeken. Nu staat er een zelfverzekerde Vlaming, ook naast de piste, die, ik voorspel het u vast, in Sotsji de 1500 meter gaat winnen. Een winnaar op de piste, een meneer daarbuiten.
Vier keer goud al dit toernooi, en het is nog niet voorbij. Als hij morgen aan de aflossing en zaterdag aan de marathon meedoet, verbaast het me niet als zijn totaal op zes komt. Dat zou misschien wel indrukwekkender zijn dan Chad Hedrick en Joey Mantia in hun hoogtijdagen.
Er wordt geschiedenis geschreven, en wij mogen erbij zijn. Dat is zowel een zegen als een heuse martelgang. Als concurrent zouden we hem liever vandaag dan morgen uit de geschiedenisboeken werken.