'De schitterende beelden van het NK Marathon in Wanneperveen hebben me de das omgedaan.'
Buiten is het 29 graden en binnen draait de airco op volle toeren. En ja, ik mis het. Ik mis de sfeer en de gezelligheid. Ik mis de winter, de sneeuw, het ijs en het schaatsen. Voor het eerst dit schaatsseizoen overvalt me het gevoel dat ik op het verkeerde tijdstip op de verkeerde plek bivakkeer.
En hoezeer ik ook mijn best heb gedaan om het huis en de porch (het overdekte terras) met kerstgroen en verlichting in kerstsfeer te brengen: Kerst op Aruba is geen Kerst.
I’m dreaming of a white Christmas klinkt al vanaf november in de supermarkten. Lange tijd heb ik me er voor kunnen afsluiten. De talloze foto’s en filmpjes van winterpret die zo vrolijk en goedbedoeld deze kant op zijn gestuurd, heb ik weg geklikt met het idee dat het hier minstens zo leuk is. Geen gemakkelijke klus, want het regenseizoen duurt hier al maanden en is extreem. Maar toch, die tropische zondvloed mag de pret van ons avontuur in de Cariben niet drukken. In en rond het huis met tuin met zwembad, palmen, cactussen, hagedissen, leguanen en kolibries is het ondanks de vele regen toch best goed toeven.
Het schaatsen volg ik via tv en internet op de voet. Of ik het mis? Tot afgelopen donderdag niet echt. Maar de schitterende beelden van het Nederlands marathonkampioenschap in Wanneperveen hebben me de das omgedaan. Ik besef nu dat deze strenge winter volledig aan mij voorbij zal gaan. Geen dikke jas, geen sjaal, muts en handschoenen. Geen sneeuwpoppen maken, geen sneeuwiglo’s bouwen en geen toertochten schaatsen. Dat is even slikken.
In gedachten zit ik de komende dagen naast Mart in het studiootje in Thialf. Tussen het kerstgroen en met een schaal oliebollen op tafel analyseren we de successen en de missers van het Nederlands kampioenschap sprint en allround.
En in gedachten schaats ik met mijn dochter een rondje op het Nannewiid…