Na de eerste dag van het WK stond Otterspeer ook al op de derde plaats, maar die positie bracht hij met een valse start en bijna-val in gevaar. “Ik was daarna even niet meer zo zeker van mijn zaak”, blikte hij terug.

“Maar daarna dacht ik: ik moet vanaf de vijfde plek weer opklimmen. Ik had tijdens de 1000 meter maar één gedachte: het kan nog, het kan nog.” Met die zin in zijn hoofd reed Otterspeer een uitstekende 1000 meter, maar hij moest tot de laatste rit afwachten wat het waard was.

“Het was echt behoorlijk knijpen. Ik keek eigenlijk niet naar Michel, maar naar Jamie Gregg. Die ging zo goed van start. Ik dacht: ik ben echt niet zeker van mijn zaak.” Uiteindelijk viel de Canadees stil en wist Otterspeer dat hij derde was.

Meteen keek de rijder van beslist.nl alweer omhoog. “Ik had Koskela nog bijna te pakken.”, stelde hij vast. “Maar ik heb er alles ingelegd wat ik had. Ik ben zo blij.”

Met de bronzen medaille op het Essent ISU WK Sprint poetste Otterspeer de nare smaak van het KPN NK Sprint weg. Daar verspeelde hij de titel. “Ja, dat kampioenschap ben ik nu vergeten.”

Om op het niveau van zijn ploeggenoot Mulder te komen is er voor Otterspeer nog wat werk aan de winkel op de 500 meter. “Ik heb nog niet het vertrouwen op de 500 meter. De 1000 ligt me beter. Daar kan je net een tandje langzamer openen en maak je minder fouten.”

Die fouten braken hem op dit toernooi ook op, vond hij. “Ik heb op de 500 meter het zilver uit mijn handen laten glippen.” Desalniettemin was Otterspeer gelukkig met het eindresultaat. “Hier gaan we er vanavond zeker nog eentje op drinken. Of misschien wel meer.”