De vrouwen zorgden voor een mooi slotakkoord van het seizoen. Ze toverden in Thialf een race op het ijs die eigenlijk ook paste in het beeld van het seizoen, waarin toch vooral veel aanvallender werd gereden dan in voorgaande jaargangen. Gespeend van welke klassementsbelangen dan ook, gebeurde dat in Heerenveen bovendien nog eens met veel meer overtuiging dan anders.
De beloning voor de aanvalslust kwam er voor drie vrouwen. Andrea Sikkema, Elma de Vries en Wieteke Cramer namen gezamenlijk een ronde voorsprong, geassisteerd door diverse ploeggenoten die zich lieten afzakken om het trio binnen te hengelen.
In de finale mocht dat drietal om de winst strijden. Sikkema probeerde het als eerste, sprong weg bij het ingaan van de bocht en pakte tien meter voorsprong. Maar veel verder kwam ze ook niet. ,,Ik moest het zo proberen, dat was de enige manier waarop het kon’’, vertelde Sikkema. ,,Als ik met Cramer en De Vries naar de streep ga, wordt het sowieso een moeilijk verhaal. En wat kon me gebeuren? Ik was in ieder geval al zeker van de derde plaats.’’
In de laatste ronde spitste het gevecht zich toe op De Vries en Cramer. Twee vrouwen met langebaanervaring, twee vrouwen met snelheid. Op het laatste rechte stuk bleek Cramer echter toch de snelste. Luid jubelend kwam de Friezin als eerste over de streep.
,,Tja, winnen hier in Thialf, dat is toch geweldig. Dit is mijn thuisbaan’’, stelde de stralende Cramer naderhand. Ze was al een paar keer dicht bij winst, maar mocht dan in de slotwedstrijd van het seizoen toch nog de hoogste trede van het podium beklimmen. Een mooie beloning voor een goed seizoen. ,,Ja, zo kun je het wel zien. Ik heb deze winter echt genoten van de marathon. Ik heb het spelletje leren kennen, en daarvan vooral in de tweede helft van de competitie geprofiteerd. En ik vind het allemaal nog steeds geweldig leuk. Reken maar dat ik er volgend seizoen weer bij ben.’’
Dat geldt zeker ook voor Carla Zielman, al heeft de schaatsster uit Rottum vrijwel alle prijzen die er te winnen zijn al in haar prijzenkast staan. Zaterdag kon ze de Marathon Cup toevoegen, en dat was meteen de prijs die het hoogste op haar verlanglijstje stond. Die trofee kon Zielman eigenlijk al niet meer ontgaan, maar toch was de schaatsster van Cenned er niet helemaal gerust op. ,,Het kon best nog wel fout gaan’’, dacht ze zelf.
Haar val vroeg in de wedstrijd was daarom niet al te best voor haar gemoedsrust. Hoewel haar ploeggenotes haar snel terugbrachten in het peloton, gingen bij Zielman meteen alle alarmbellen af. ,,Dat was echt mijn nachtmerrie, maar gelukkig is het uiteindelijk allemaal goed gekomen.’’
Vast staat dat de Cup is beland bij de rijdster die daarop het meeste recht had. Zielman was absoluut de meest constante van het stel en toonde deze winter aan niet alleen grote eendaagse koersen te kunnen winnen, maar ook sterk te zijn over een langere periode. ,,Misschien dat ik het volgend seizoen nog eens probeer. Dit smaakte wel goed’’, zei Zielman met een lach.