Terwijl de meeste langebaanschaatsers al bezig zijn met het olympisch seizoen dat voor ons ligt, blikt Schaatsen.nl nog eenmaal terug met de vraag: hoe hebben de Nederlandse topteams gepresteerd in 2024-2025? De succesverhalen spreken voor zich, maar hoe staat het met de onderlinge verhouding van de grote teams? Schaatsen.nl geeft in samenwerking met huisstatisticus Nol Terwindt antwoord op die vragen.
Om tot een goed beeld te komen van de verhoudingen tussen de topteams beginnen we bij de World Cups. Begin november reden de Nederlandse schaatsers in Thialf het World Cup Kwalificatietoernooi waar tickets voor het internationale circuit op het spel stonden. Later in het seizoen werden diverse schaatsers afgevaardigd naar de World Cups omdat toprijders bijvoorbeeld niet naar Polen wilden in voorbereiding op het WK Afstanden.
Team Essent had procentueel de meeste rijders aan de start in de World Cups. Van de tien rijders bij de senioren deden acht op enig moment mee aan de wereldbekers. Dat komt neer op een percentage van 80 procent. Bij Reggeborgh zat dat percentage op 62,5 procent gevolgd door Albert Heijn Zaanlander (54,5 procent) en Team IKO-X2O (50 procent). Daarbij moet opgemerkt dat bij IKO-X2O en Essent buitenlandse rijders onder contract staan die geen World Cup-kwalificatie hoefden te rijden. Zij zijn wel meegenomen in het overzicht.
In de World Cups was Reggeborgh met afstand de meest succesvolle ploeg. Met name Jenning de Boo en Femke Kok zorgden voor een stortvloed aan medailles. In het geval van Kok was het helemaal bijzonder omdat ze de eerste World Cups ontbrak. In de tweede helft van het seizoen bleef ongeslagen. Zij pakte vijf keer goud. De Boo pakte tweemaal goud, haalde acht keer zilver en stond eenmaal met de bronzen medaille. Verder waren er bij Reggeborgh nog drie rijders die medailles pakten: Kjeld Nuis, Tim Prins en Antoinette Rijpma-de Jong.
Team Reggeborgh heeft met Femke Kok en Jenning de Boo twee wereldkampioenen in huis. Een enorme bonus voor de ploeg van teammanager Henk Schra. "Bij Jenning en Femke hadden we de gedachte: 'Als het niet lukt om die grote prijzen te pakken, is het ook goed'. Jenning zat pas in zijn tweede jaar en scoorde boven verwachting. In het geval van Femke was het niet gek geweest als ze heel het seizoen niet geschaatst zou hebben, ze had immers het CIV-virus."
Aan de andere kant liep de allroundtrein totaal niet. "Van Patrick hadden we meer verwacht, maar het is jammer hoe dat gegaan is. Dat heeft allerlei redenen. Hij kan nu weer gezond toeleven naar het nieuwe seizoen. Over de gehele linie hebben we boven verwachting gepresteerd."
Joy Beune deed door ziekte niet mee aan het WCKT, maar kreeg een aanwijsplek van de Selectiecommissie Langebaan van de KNSB. In het internationale wedstrijdencircuit won ze viermaal goud, drie keer zilver en drie keer brons. Beune was de enige van IKO-X2O die eremetaal pakte in de World Cups.
Bij Essent was Chris Huizinga verantwoordelijk voor de enige gouden medaille terwijl Marijke Groenewoud en Jorrit Bergsma samen voor Albert Heijn-Zaanlander zes gouden medailles pakten, allemaal op de mass start. Op de individuele afstanden kwam de ploeg van Jillert Anema minder uit de verf dan andere jaren.
Dan kijken we naar de grote internationale toernooien waar de Nederlanders dit seizoen meededen. Allereerst het EK Allround & Sprint, halverwege januari gehouden in het vertrouwde Thialf. Van de vier commerciële teams was Reggeborgh het best vertegenwoordigd met vijf schaatsers en de enige ploeg die twee Europees kampioenen afleverde: Jenning de Boo (sprint) en Antoinette Rijpma-de Jong (allround). Femke Kok greep naast de sprinttitel bij de vrouwen, zij moest Jutta Leerdam voor zich dulden.
IKO-kopvrouw Beune pakte op haar beurt zilver achter Rijpma-de Jong. Essent verloor Chris Huizinga al vroeg door een dubbele valse start in het allroundtoernooi, Beau Snellink haalde brons. Merijn Scheperkamp werd tweede terwijl Suzanne Schulting derde werd op het sprinttoernooi. Albert Heijn Zaanlander moest het doen met een ereplaats nadat Marijke Groenewoud zich niet plaatste, Merel Conijn werd vierde.
“Heel positief”, zegt Martin ten Hove als hij terugkijkt op het afgelopen seizoen. “We hebben na het vorige seizoen de ambitie uitgesproken om op het hoogste niveau voor goud te gaan, dat is met Joy gelukt.” Team IKO-X2O is qua internationaal succes op dit moment grotendeels afhankelijk van Beune en Bart Swings. “Daarom hebben we ook de ambitie om een grote stap te maken met de sprinttrein”, gaat Ten Hove verder, doelend op Sebas Diniz, Mats van den Bos en Dai Dai N’tab.
“Met hen willen we meedoen om de tickets voor de Spelen. De ontwikkeling van die groep is positief geweest, al baalden we er natuurlijk van dat Sebas een honderdste tekort kwam om een WK-ticket te pakken. We hebben nog genoeg dingen te wensen, maar de ontwikkeling is duidelijk zichtbaar.”
Op het WK Afstanden in Hamar pakten de vier commerciële ploegen allemaal minimaal één wereldtitel. Joep Wennemars’ gouden rit op de 1000 meter was ongetwijfeld de meest verrassende en de eerste voor de ploeg van Jac Orie sinds Leerdam en Rijpma-de Jong in 2023. Beau Snellink pakte zilver op de 5 kilometer.
Na een sterk Daikin NK Afstanden ging Albert Heijn Zaanlander met vier rijders naar Hamar. Groenewoud won goud op de mass start maar kwam er op de individuele afstanden niet aan te pas. Merel Conijn pakte tweemaal brons op de lange afstanden.
Joy Beune werd de koningin van Hamar met twee gouden plakken op de 1500 en 3000 meter. Bart Swings leukte de oogst voor de broers Ten Hove nog een beetje op met brons op de mass start, maar de Belg kwam op zijn afstanden dit seizoen niet uit de verf door een slepende blessure.
Goud, zilver en brons zijn geen woorden die in de mond genomen worden als Jac Orie met zijn sporters praat over doelstellingen. Maar er werd dit seizoen hard gereden door de relatief jonge ploeg, die een flinke verjonging onderging. “Gedurende het seizoen hebben we 49 persoonlijke records gereden”, zegt Orie. “Dan reken ik Angel (Daleman, red.) niet mee, zij reed er ook nog eens tien. Vorig jaar reden we 39 persoonlijke records terwijl iedereen riep dat we een rotseizoen hadden.”
Met het WK-goud van Joep Wennemars heeft Orie weer een wereldkampioen in huis, een onverwachte titel die zorgde voor enorme euforie. “Ik doe niets liever dan grote titels binnenhalen, maar die overwinningen zeggen in alle eerlijkheid niets over je toekomst. Er moeten persoonlijke records gereden worden, die zeggen daar wel iets over.”
Reggeborgh haalde twee gouden medailles dankzij haar sprintgiganten De Boo en Kok. de groen-zwarte ploeg van Gerard van Velde was weer het best vertegenwoordigd met zeven schaatsers op individuele afstanden. Op de internationale toernooien heeft de ploeg in 2024/2025 het beste gepresteerd van alle teams en ook op het NK Afstanden haalde dat team de meeste medailles (4x goud, 3x zilver en 4x brons) van alle commerciële ploegen.
Ondanks het ontbreken van Patrick Roest, in voorgaande jaren ook altijd goed voor een paar medailles, kan Reggeborgh met vertrouwen toeleven naar het seizoen waarin de Olympische Spelen van Milaan het belangrijkst zijn.
Net als zijn collega van Team Essent kijkt Jillert Anema vooral naar persoonlijke records om de prestaties van zijn team te peilen, maar houdt zijn vizier niet alleen gericht op het langebaanschaatsen. "Als een sporter niet de ambitie heeft om een Olympische medaille te winnen, denk ik: probeer in ieder geval iets te winnen, bijvoorbeeld een marathon."
Marijke Groenewoud beleefde daar een recordseizoen en pakte de wereldtitel op de mass start. Volgens Anema wordt ze nog altijd onderschat. "Zij reed veel harder dit seizoen, de twee individuele afstanden (1500 en 3000 meter) op het WK waren een teleurstelling, dat is een punt om aan te werken. Een week voor het NK Allround reed ze de sterren van de hemel, maar dat toernooi zelf was slecht. Als de spanning erop zit... Maar ze is het afgelopen seizoen 39 keer van het ijs gekomen met een overwinning. Wat dat betreft was het een ongelofelijk seizoen."
