Er is de laatste weken veel gezegd en geschreven over de vorm van Bergsma. Sinds hij tijdens de World Cup in Salt Lake City ontzettend diep is gegaan, lijkt het de man uit Aldeboarn allemaal even wat minder makkelijk af te gaan. Ook Bergsma blijkt ineens kwetsbaar.
Daarvan was niets terug te zien op de Weissensee. Bergsma flyerde over het bergmeer alsof hij nooit anders heeft gedaan. Zijn overwinning deed hem goed, natuurlijk. Maar het was vooral mooi te zien dat Bergsma aan alle kanten plezier uitstraalde. ’’Klopt’’, gaf hij volmondig toe. ’’Ik geniet er echt van hier te zijn. Het is drie jaar geleden dat ik voor het laatst op de Weissensee op natuurijs reed en ook in Nederland hebben we niet veel gehad. Niks eigenlijk. Ik heb echt het gevoel dat ik dit even nodig had. Plezier. Lekker rechtdoor rijden.’’
Ondanks alle successen op de langebaan lijkt de marathon nog steeds het wereldje waarin Bergsma zich het beste thuis voelt. No-nonsense sporters, net als hijzelf is. ’’Ik voel me hier zeker thuis, ja.’’ Het was maar één wedstrijd op de Weissensee, maar die gaf Bergsma wel weer energie. ’’Dat is zeker waar. Dit is voor mij eigenlijk het mooiste dat er is. Ik vind het ook heel jammer dat de marathon de laatste jaren in de knoei komt met de langebaan, door de keuzes die ik moet maken. Maar als het even kan, doe ik dit.’’
Die keuzes zijn logisch. Ze moeten ook, weet Bergsma. ’’Ik wil op de langebaan ook meedoen om de prijzen, dan is kiezen soms even noodzaak. Ik wil niet half meedoen, heb het ook daar naar mijn zin. Als ik twee dingen half doe, wordt het allebei niets.’’ Maar leuk vindt hij het niet als die keuzes uitvallen ten nadele van de marathon. ’’Absoluut niet. Het liefst doe ik ze allebei, helemaal als het om natuurijs gaat. Maar het WK Afstanden zit heel dicht op de Weissensee. Dat is haast een onmogelijke combi.’’
Jillert Anema voelde even verderop feilloos aan dat hij wellicht een herboren rijder kon meenemen naar Inzell. ’’Beter dan dit kon het niet’’, stelde de trainer vast. ’’Dit was precies wat Jorrit nodig had. Je komt hierheen met de ploeg met het plan een mooi resultaat te behalen. Als ik dan zie hier Jorrit hier reed en hoe hij wint, dan ben ik daar ontzettend blij mee. Beter hadden we niet kunnen afreizen naar Inzell.’’
Dat trainingskamp in Inzell stond al vast, stelde Bergsma, en aan die planning houdt hij zich. Maar het plezier dat Bergsma uitstraalde op de Weissensee, verried dat hij zelf wellicht een andere keuze zou hebben gemaakt. Geen trainingskamp, maar gewoon lekker die Alternatieve Elfstedentocht meepakken. Bergsma antwoordde niet echt op die suggestie, maar zijn lach sprak boekdelen.