Na Europese titel scoort vrouwenploeg zilver op WK. Vlnr Sanne van Kerkhof, Annita van Doorn, Jorien ter Mors en Yara van Kerkhof (foto: Alison Gilkes)
“Ik geloofde bijna niet dat we naar zilver reden. Annita (Van Doorn, red.) gaat gewoon buitenom. Echt super mooi”, aldus Ter Mors. “Dit maakt het seizoen compleet. Het geef een goed gevoel, ik kan het bijna niet omschrijven.”
Achter de Chinese ploeg ging Nederland als tweede over de finish. Lange tijd zag het daar niet naar uit. Het Nederlandse viertal, met Sanne en Yara van Kerkhof, Annita van Doorn en Ter Mors, konden pas halverwege de race het gevecht aan met de Koreaanse ploeg. Met een zekere bronzen positie, door een val van Zuid-Korea, dichtte slotrijdster Van Doorn snel de bocht achterstand met de Canadese ploeg.
“Ik knalde ‘m gewoon buitenom. Ik weet ook niet waar dat vandaan kwam. Het was er ineens”, keek Van Doorn terug op de beslissende actie op het laatste rechte stuk. “We hebben Canada op waarde geklopt.”
Na de zilveren race leek het wel of de vrouwen nog wakker moesten worden uit een mooie droom. Van Doorn: “We hebben gepiekt op het EK, dat was het doel en dan pak je hier ook zilver. Ik heb al twee keer aan Sanne gevraagd of ze me even wil knijpen.”
De ploeg van bondscoach Otter bekroonde met het zilver in Sheffield een sterk seizoen. Met de Europese titels voor het mannen- en het vrouwenteam zorgden ze voor een historische dubbelslag in Heerenveen. Daarnaast was er voor het eerst in jaren weer eremetaal in de wereldbeker. Vijf stuks, goud en brons voor de mannenploeg en een derde plek in het wereldbekerklassement, brons voor de vrouwenploeg, zilver voor Sjinkie Knegt (1000 meter) en brons voor Freek van der Wart (500 meter). “Dit zet het shorttrack op de kaart”, realiseerde Ter Mors zich.
“Het is jammer dat de mannen het niet hebben gered. Maar ik denk dat we laten zien dat we met Jeroen (Otter, red.) goed bezig zijn. We laten hier zien dat we met de wereldtop mee kunnen”, stelde Van Doorn, om zichzelf na gesputter van haar teamgenotes even later te verbeteren. “Meekunnen? We zijn gewoon wereldtop.”
De laatste Nederlandse WK-medaille stamt uit 1992, toen verzekerde de vrouwenequipe zich ook van zilver. Pas negentien jaar later krijgen de Nederlandse successen van eind jaren tachtig en begin jaren negentig (vijf wereldtitels, vier voor de mannenploeg en één voor Peter van der Velde) bij de WK in Sheffield een vervolg.