Wat moet je weten over de ISU World Cup 1?

Koninklijke start op recordbaan
Zo kun je het wel stellen: een wereldbekerserie beginnen op de baan waar het snelste ijs ligt te wachten, een mooiere aftrap is niet denkbaar. De Utah Olympic Oval, in 2001 geopend en speciaal gebouwd voor de Winterspelen van 2002, geldt als the home of the records. En terecht. Sinds hier in competitieverband wordt gereden, regent het bij tijd en wijle wereldrecords. Schaatsen.nl-statistiekenman Nol Terwindt heeft het nagekeken: 82 keer brak een man of een vrouw een magische grens. Als we beter naar de verdeling kijken, schaatsten de mannen tien wereldrecords meer uit de boeken (46 om 36 races).

Het vaakst gebeurde dat op de 1000 meter, namelijk zestien keer (negen mannen, zeven vrouwen). Ook de beste tijd op de 500 meter ging er dikwijls aan, elf keer, terwijl op het recordbord in de hal de tijd voor de 1500 meter respectievelijk al acht en vijf keer is vernieuwd. Vrijwel alle wereldrecords zijn in Salt Lake gerealiseerd. Drie pronken er aan de muur in Calgary (10 km mannen en vrouwen, en de teamsprint mannen); het Japanse Obihiro heeft het record op de allesbehalve populaire mixed relay (van Femke Kok en Wesly Dijs).

Kok maakte ook deel uit van het vrouwentrio (met Jutta Leerdam en Letitia de Jong) dat op de teamsprint het wereldrecord neerzette in 2020. En laten we niet vergeten dat Kjeld Nuis nog altijd de baas is op de 1500 meter van maart 2019: de 1.40,17 is verschillende keren door Jordan Stolz gebruikt als de rode lap waarop hij joeg. Hij is nog niet dichter de buurt gekomen dan op zeventienden: 1.40,87.

Tot slot van dit statistieken-intro: het aantal wereldrecords op de Olympic Oval, gereden tijdens de vijftien voorgaande World Cups bedraagt veertig, iets minder dan de helft van het totaal. De laatste toptijd? Die dateert van 27 januari 2024, op de team pursuit volbracht door de Amerikaanse mannen Emery Lehman, Ethan Cuperan en Casey Dawson. Hoogste tijd voor nieuwe thrillers, nietwaar?

Winnen natuurlijk, en wat nog meer?
Een afstand winnen in de wereldbeker is geweldig, en TeamNL herbergt voldoende rijders die dat in de benen hebben. Wat op de achtergrond speelt, is van een andere orde. De selectie die dit weekend van start gaat, strijdt ook keihard om de startquota voor de Olympische Winterspelen van Milaan (6-22 februari 2026). Er kunnen maximaal negen mannen en vrouwen aanwezig zijn in Italië. Om die quota te bemachtigen moet Oranje ervoor zorgen dat het na de komende vier World Cups (Salt Lake, Calgary, Heerenveen en Hamar) met minimaal drie schaatsers bij de eerste 21 staat in het wereldbekerklassement op de 500, 1000 en 1500 meter. Voor de langere afstanden is dat weer anders. Op de drie (v) en vijf kilometer (m) gaat het om drie in de top-15, op de vijf (v) en tien kilometer voor mannen moeten er twee per sekse in de top-9 zijn geklasseerd. Voor de duidelijkheid: er zal straks een gecombineerd wereldbekerklassement worden opgemaakt van de langste afstanden. Staan er drie Nederlandse mannen na vier wereldbekerweekends op de elfde, twaalfde en dertiende plaats, dan betekent dat in Milaan wel drie startplekken op de vijf kilometer, maar geen enkele op de tien kilometer.

Oranje boven in Salt Lake?
Graag! Zekerheid bestaat niet in het leven, laat staan in de (schaats)sport, maar het moet gek lopen, wil TeamNL na het openingsweekend met lege handen richting Calgary vliegen. Op de 500 meter hebben Femke Kok en Jenning de Boo bewezen dat ze in dit stadium van de winter al vliegen. Kok deed dat trouwens ook op de dubbele afstand en zelfs de mijl! Als bepalende factoren, zoals een lage luchtdruk, een lage luchtvochtigheid en juiste temperatuur van het ijs kloppen en de atleten in topvorm verkeren, is er veel mogelijk bij deze twee.
Dat geldt eveneens voor Joep Wennemars die een ijzersterk Daikin NK Afstanden reed. Zo ook Marcel Bosker: hij heeft zichzelf herontdekt en trekt graag de lijn van het NK door. Vooralsnog lijkt hij de beste van de Hollandse stayersclan, al mogen we Jorrit Bergsma niet vergeten. Merel Conijn, tweevoudig winnaar van de lange afstanden, is thuisgebleven. Misschien wordt ploeggenoot Bente Kerkhoff nu wel de verrassing van de dag op de drie kilometer, net als Angel Daleman op de kortere nummers. Voor de team pursuit en mass start vrouwen zijn de kansen op goud heel groot.

Vraagtekens horen erbij. Het grootste hoort bij Jutta Leerdam; die maakte niet veel indruk in Thialf en zegt - als ze wat in de media roept - vooral op het olympisch kwalificatietoernooi van eind december te mikken. Maar een lekkere 1000 meter kan vertrouwen schenken. Chris Huizinga en Beau Snellink begonnen enigszins weifelend aan hun olympische campagne. Het wordt uitkijken naar hun vijf kilometer, maar net zo goed naar de verrichtingen op de team pursuit.

Buitenlandse concurrentie genoeg
Zou je zeggen, ja. Maakt de 'ijsoorlog' des te leuker. Een rijtje namen, in willekeurige volgorde: Jordan Stolz, Miho Takagi, Han Mei, Cooper McLeod, Erin Jackson, Marek Kania, Metodēj Jílek, Casey Dawson, Davide Ghiotto, Nadezhda Morozova, Connor Howe en mogelijk zelfs de Oostenrijker Gabriel Odor, die zich onder de vleugels van Remmelt Eldering kennelijk heel prettig voelt. Het bewijs was in oktober de sensationele verbetering van het Oostenrijks record op de 1500 meter: van 1.44,90 naar 1.43,10. En niet eens in Salt Lake gerealiseerd…

Vrijdag 14 november op zaterdag 15 november.
Vanaf 00:00 (NL-tijd)
00:00 | 3.000m vrouwen
00:56 | 5.000m mannen
02:14 | 1.000m vrouwen
02:47 | 1.000m mannen

Zaterdag 15 november
Vanaf 20:30 (NL-tijd)
20:30 | 500m (1) mannen
20:58 | 500m (1) vrouwen
21:37 | 1.500m mannen
22:17 | 1.500m vrouwen

Zondag 16 november
Vanaf 21:00 (NL-tijd)
21:00 | Ploegenachtervolging vrouwen
21:28 | Ploegenachtervolging mannen
22:06 | 500m (2) vrouwen
22:34 | 500m (2) mannen
23:17 | Mass Start vrouwen
23:38 | Mass Start mannen

Bekijk ook de speciale pagina van World Cup 1 hier