Na het olympisch seizoen besloot Richardson zich in Nederland te vestigen bij haar verloofde, Jorrit Bergsma. Jillert Anema had beloofd een goede plek voor haar te vinden en nam haar op in zijn ploeg. Ook polste hij Bowe of zij interesse had in een plekje bij Team Clafis.
Beiden waren in zijn ogen de beste rijdsters op de middenafstanden, ondanks hun tegenvallende resultaten in Sotsji. "Dat lag niet aan de schaatsers", doceert Anema in Berlijn. "Als van een ploeg alle atleten ondermaats presteren dan ligt het aan het systeem, niet aan de sporters."
Bowe besloot echter haar hartsvriendin niet naar Nederland te volgen, maar bleef in Amerika, waar na het debacle van de Spelen de begeleiding op de schop was gegaan. "Ik had een heleboel redenen om niet naar Nederland te gaan. Een van die redenen was dat we inmiddels met Matt Kooreman een nieuwe coach hadden gekregen en ik dat een kans wilde geven."
Met Richardson in Nederland en Bowe in de VS begonnen beide dames aan een nieuw trainingsprogramma dat in één belangrijk opzicht hetzelfde is: ze missen elkaar. Elk van beiden mist de trainingspartner waar ze sinds het begin van hun schaatsloopbaan mee heeft getraind. "Ik mis de snelheidstrainingen die we deden en om achter haar aan te rijden", zegt Bowe.
Ook om als vriendinnen gescheiden te zijn was wennen voor beiden, al houden ze via WhatsApp veel contact met elkaar. Toen Richardson voor de nationale afstandskampioenschappen voor het eerst sinds haar vertrek weer op de ijsbaan van Salt Lake City kwam om het op te nemen tegen Bowe, kreeg ze het even bijna te kwaad. "Ik trilde helemaal toen ik daar weer binnen kwam", zegt ze.
Juist omdat beiden in een nieuwe situatie terecht zijn gekomen doet het de Amerikaanse rijdsters veel plezier dat ze beiden nog altijd in goede vorm steken en elkaar weer op het podium treffen. "Het is zo mooi om weer samen te racen", lacht Richardson.
En wie daarbij aan het langste eind trekt is volgens Bowe niet eens zo belangrijk. "Wij kunnen oprecht blij voor elkaar zijn, of we nu eerste of tweede worden. Onze vriendschap is zo sterk."
Richardson bevestigt dat, maar laat iets meer strijdkracht zien dan haar vriendin. "Het is mooi dat we nu op een vergelijkbaar niveau zijn, ondanks onze verschillende keuzes, maar ik hoop haar toch wel verderop in het seizoen voorbij te streven."