Die teamprestatie kreeg gestalte in een wedstrijd die het aanzien weer meer dan waard was. Zeker in de laatste fase, waarin Vreugdenhil zich weer eens ontpopte als de smaakmaker in een koers. Dat was overigens wel een tijdje geleden. De laatste overwinning van Vreugdenhil op kunstijs dateerde van vorig seizoen in Assen. Te lang geleden, vond de Drent.
Maar dit seizoen kon de plantenkweker uit Eldersloo zijn stempel nog niet drukken op de prestaties van zijn ploeg Okay Fashion & Jeans. Daarover had hij misschien wel zelf het meest de pest in. ’’Ik kon gewoon niet goed mee in de wedstrijden. De conditie was goed, maar ik had de tempohardheid niet en de benen wilden niet. Heel frustrerend.’’
Daarop nam Vreugdenhil een rigoureus besluit. Hij zette de knop om en ging weer terug naar de basis. ’’We zijn een week of drie terug echt weer opnieuw gaan opbouwen en ik voelde al snel dat het nu wel de goede kant op ging. Ik werd sterker en merkte dat ook in de wedstrijden. En dan kan ik weer doen wat ik vanavond deed.’’
Dat was zeker weer de moeite waard. De man die ooit eens zei dat winnen leuk is, maar mooi winnen nog veel beter, deed die uitspraak weer eens eer aan. Vreugdenhil loerde heel lang op een kansje om weg te komen. ’’Dat moet je dan wel doen zonder de mannen die niet willen rijden. Dat moment kwam uiteindelijk. Ik had snel een meter of honderd en dan is het alles of niets.’’
Vreugdenhil keek niet meer om en miste daardoor volledig dat achter hem ook Niels Mesu en zijn ploeggenoot Timo Verkaaik aansloten. Lachend: ‘’Ik had dat helemaal niet door. Pas later zag ik dat.’’
Vervolgens kreeg het publiek in Breda wel een geweldige finale voorgeschoteld. Eerst waren het de ploeggenoten van Vreugdenhil en Verkaaik die zich roerden. Zowel Leander van der Geest als Remco Schouten liet zich afzakken om het tweetal naar de staart van het peloton te helpen. Aan de kop stopte Marcel van Ham zoveel mogelijk af.
Met een ronde voorsprong op zak kon het trio gaan denken aan de finale, die leek uit te draaien op een tweestrijd tussen Vreugdenhil en Mesu. Die laatste had ook zijn zinnen gezet op winst op de baan waar hij leerde schaatsen, en waar een flinke supportersschare hem steunde. ’’Mesu was gevaarlijk, omdat hij ook kan sprinten’’, wist Vreugdenhil. ’’Maar we hebben hem met z’n tweetjes aangepakt, en dat maakt deze overwinning absoluut een teamprestatie.’’
De versnelling van Verkaaik was genoeg om Mesu nog even flink te laten werken. De Zeeuw moest er vervolgens ook weer achteraan toen daarna Vreugdenhil wegreed. ’’Timo Verkaaik was echt supersterk vandaag’’, complimenteerde Vreugdenhil zijn ploeggenoot, die zich in ieder beloond zag met zijn eerste podiumplek. ’’We krijgen niet veel kansen, dus de paar die je krijgt, moet je pakken. Dat hebben we vandaag gedaan. Zowel voor mezelf als voor de ploeg komt dat als geroepen.’’