De gezondheid van Leidy heeft ervoor gezorgd dat twee vertrouwde gezichten na ruim dertig jaar niet meer actief zullen zijn in de organisatie van inlineskatewedstrijden. Leidy: “Op mijn 39e kreeg ik de diagnose MS en werd ik voor tachtig procent afgekeurd. Ronald en Michel waren vier jaar. Vanaf mijn zeventiende ben ik gaan werken in het Sophia ziekenhuis (nu het Isala ziekenhuis in Zwolle, red.) als verpleegkundige. In die periode heb ik ook MS-patiënten verpleegd. Vaak waren dit patiënten met ernstige klachten. Toen ik hoorde dat ik het zelf had, was dit voor mij wel even een schrikbeeld. Het is gelukkig een lange tijd goed gegaan, maar wel met ups en downs.”
De laatste jaren verlopen minder goed en is de mobiliteit van Leidy verslechterd. “Ik kan niet meer alleen lopen, zelfs niet met de rollator in huis. Als ik val, krijgt Luud me niet meer omhoog. Alles gaat met de trippelstoel in huis en buiten gebruik ik mijn scootmobiel, of de opvouwbare variant die achter in de auto kan. Dit is voor ons de reden geweest om een punt achter het vrijwilligerswerk te zetten. In de beginperiode van het skeeleren kon het hele gezin met ons mee naar de wedstrijden. We hadden in die periode een Mitsubishi busje: het ‘Turkenbusje zonder gordijntjes’, zoals de jongens deze gekscherend noemden. Hierdoor kon ik al die jaren nog mee.”
