Denk daarbij bijvoorbeeld aan Ralf Mackenbach en andere deelnemers. Ralf is jong en veel leniger dan bijvoorbeeld een Michael Boogerd. Toch vindt de vergelijking wel plaats en worden er door de jury en het publiek bepaald wie er wel en niet in de show blijven. De jury let daarbij vooral op de vooruitgang op schaatstechnisch gebied en de expressie van de deelnemers, terwijl het publiek toch veel meer kijkt naar de populariteit van de verschillende deelnemers.

Dat is natuurlijk niet helemaal waar, kijk alleen al naar de waardering van zowel de jury als het publiek voor Jenny Smit. Ze was de grote onbekende van de show bij het begin, maar groeit uit tot een fenomeen op de schaats. Dat weet het publiek toch ook wel te waarderen.

Een ding blijft overeind: de deelnemers moeten ontzettend hard werken om iedere week opnieuw een goede prestatie weg te zetten. Het mooie is dan om te zien dat degene die het hardst werken ook het verst komen. Een mooi voorbeeld daarvan vind ik Michael Boogerd.

Als geen ander laat hij zien dat hij ontzettend hard werkt en iedere week grote vooruitgang boekt. Dit wordt dan ook zeer gewaardeerd door de jury, maar ook door het publiek. Zoals het een echte sportman betaamt traint hij net zo lang tot hij dingen onder de knie heeft.

Neem nu de hoge lift, waar wij als jury al menig maal om gevraagd hebben. Hij was er in het begin van overtuigd dat hij deze liften niet onder de knie zou kunnen krijgen. En kijk nu: na heel veel trainen heeft hij het voor elkaar. Hij lift zijn mooie partner Daria boven zijn hoofd en krijgt vervolgens meteen de hoogste punten van de jury en ook de waardering van het publiek.

Het tegenovergestelde was vorige week te zien bij Sieneke. Zij had door omstandigheden heel weinig kunnen trainen en dit was direct terug te zien in haar kür. Geen enkele verbetering ten opzichte van de weken ervoor. Sterker nog, ik vond dat ze een stuk minder schaatste en gaf haar dan ook mindere punten.

Niet alleen ik, maar ook de andere juryleden zagen dit terug en waardeerden haar lager. Sieneke was teleurgesteld, maar begreep heel goed waar het aan gelegen had. Dat vind ik dan toch wel erg mooi. Hoe jong ze ook is ze pakte haar verlies en had geen smoesjes.

Dit is precies waar sport en competitie over gaat. Als je de winnaar wil zijn moet je altijd dat stapje meer willen doen dan die ander. Ik ben dan ook benieuwd wie er deze week dat stapje meer gedaan heeft en rechtstreeks door mag naar de finale.