Verbij: 'Heb het geluk gehad dat ik een tweede kans kreeg'

Verbij, die bij de eerste omloop 34,93 noteerde, wist dat hij op de tweede omloop minstens drie honderdste sneller moest zijn om zich te plaatsen voor de WK Afstanden. De snelste drie rijders na twee omlopen verzekerden zich immers van een ticket voor het WK, dat halverwege februari in Heerenveen plaatsvindt. In de voorlaatste rit trof Verbij teamgenoot Hein Otterspeer, die met 34,91 tot dan toe de derde tijd had staan. 

Na een opening van 9,71 ('de laatste keer dat ik zo hard opende, was tijdens het WK Sprint in Harbin in 2018') reed hij met 34,63 veruit de snelste tijd van het veld. "Toen ik die tijd zag, dacht ik: wow, dat is wel heel snel! Nee, dat zag ik niet aankomen", is Verbij eerlijk. "Natuurlijk rijd je zo'n tijd het liefste op de eerste omloop, want op het WK heb je ook maar één kans, maar nu heb ik het geluk gehad dat ik een tweede 500 meter mocht rijden en alsnog het ticket kon pakken."

Verbij geeft toe dat hij het 'niet fijn' vond om na de eerste omloop vierde te staan. "Op de 500 meter zijn de marges heel klein en ik zat er net buiten. Ik wist dat ik op de tweede omloop geen fouten mocht maken en misschien was ik daarom wel wat scherper", aldus Verbij, die niet goed kon uitleggen waarom de verschillen tussen de eerste en tweede omloop zo groot waren. "Het ijs was anders en daarnaast had ik na mijn snelle opening een mooi richtpunt aan Hein."

Pech
Het was een mooie opsteker voor Verbij, die sinds zijn overstap naar Team Jumbo-Visma 'best wel wat pech' heeft gehad dit seizoen. Het begon allemaal met een sleutelbeenbreuk aan het begin van de zomer, die hem een paar weken van zijn voorbereiding kostte. Dankzij kapot materiaal was hij bij de Daikin NK Afstanden geen schim van zichzelf en twee weken geleden ging hij bij een krachttraining ook nog eens door zijn rug. 

"Hoe ik dat voor mekaar heb gekregen? In het krachthonk zijn we elkaar altijd een beetje aan het pushen en ik deed voor het eerst 120 kilo met voorslaan. De eerste keer lukte het me bijna en de tweede keer deed ik nog iets meer mijn best. Dat was geen goed idee, want daarna kon ik niet meer lopen. Gelukkig hebben we het snel weten te fixen, maar ik heb er nog steeds wel last van en denk ook niet dat het snel weggaat."

Zijn 34,6 is echter een mooie bevestiging dat hij het sprinten nog altijd niet verleerd is. "Maar toch vraag ik me af waarom het op de tweede omloop zo goed ging en op de eerste niet. Het zal ongetwijfeld met wedstrijdritme te maken hebben, ik kan daar nu helaas nog niet op terugvallen. In deze coronatijden hebben we weinig wedstrijden en over een paar weken volgen de internationale wedstrijden kort op elkaar. Dan hoop ik in ieder geval consistent te schaatsen. Maar ik ben heel erg blij dat ik dit nog kan."

Mulder: 'Heel blij dat ik aan de goede kant zit'
Dai Dai N'tab, die de eerste 500 meter met 34,71 won, en Ronald Mulder, die in de eerste omloop twee duizendste sneller was dan Hein Otterspeer, veroverden de andere twee startbewijzen voor het WK. Voor Mulder viel het kwartje eindelijk een keer de goede kant op. "Ik ben er niet trots op hoe ik vandaag gereden heb, maar ben wel heel blij dat ik aan de goede kant zit", aldus een opgeluchte Mulder, die Otterspeer vlak voor zijn eigen rit tegen de kussens zag belanden.

"Hoe zuur ook voor Hein, op dat moment wist ik dat ik me geplaatst had", vervolgt Mulder, die toegeeft dat de echte druk eraf was. "Om je in mijn gedachten mee te nemen: ik dacht: oké, ik ben geplaatst, maar ik wil nog wel een goeie rit rijden. Want geplaatst of niet: het blijft leuk om heel hard over die baan heen te razen. Het liefst wil je gewoon winnen, maar op de één of andere manier kreeg ik het vandaag niet voor elkaar om hard te schaatsen. De tweede rit begon ik nog wel goed; helaas verpestte ik het in de laatste binnenbocht."

Dat Mulder op deze Tweede Kerstdag nog niet op de toppen van zijn kunnen presteerde, was voor hem geen grote verrassing. Vlak voor de NK Afstanden werd hij plotseling opgenomen in het ziekenhuis wegens een hevige keelontsteking. Drie weken kon hij niet trainen en was net op tijd hersteld voor het NK Sprint. "Zo'n opbouw gaat met ups en downs. Vorige week reed ik tijdens een trainingswedstrijd 34,55 en vandaag was het weer wat minder. Plaatsing was voor mij alles en dat ik zo dicht bij zit, maakt me extra opgelucht."

Otterspeer: 'Kon niet achterover leunen'
Voor Otterspeer was het een harde dobber dat hij mede door zijn valpartij een WK-plek misliep. "Ik wist dat ik een paar duizendsten achter stond, nog wel op een veilige plek drie, maar ik had wel een gevoel dat Kai beter wilde", vertelt hij voor de camera. "In dat geval moest ik ook beter. Ik kon niet achterover leunen en kijken hoe het ging. Ik moest de druk op Ronald Mulder leggen en daar was ik mee bezig. Als ik kalmer aan had gedaan, had ik gas kunnen geven zoals het hoort. Nu slip ik weg op het moment dat je te wild bent." 

Dankzij zijn overwinning op het Daikin NK Sprint heeft Otterspeer al een ticket voor het Europees kampioenschap op zak. Toch was de spanning er voorafgaand aan het toernooi niet minder om. "Iedereen staat hier op nul als het om het WK gaat. Hier wilde ik heel graag bij zitten. Alle focus gaat nu op maandag. De schade valt volgens mij mee. Morgen een dagje rust en de boel lekker de boel laten en dan maandag de 1000 meter."