"Ik heb altijd met veel plezier getraind, daardoor heb ik zo lang op het hoogste niveau kunnen schaatsen. Elke training heb ik mezelf volledig gegeven. Ik merk dat ik me niet meer voor de volle honderd procent kan inzetten. Het vuur wat ik altijd heb gehad is er niet meer en ik ben ervan overtuigd dat ik dat vuur nodig heb om tot mooie prestaties te komen."
Met de ploeg beleefde ze de laatste jaren een succesvolle periode. Na de historische vierde plaats met de aflossingsploeg op de Spelen van Vancouver in 2010 pakte het damesteam twee Europese titels en zilver bij de wereldkampioenschappen. "We hebben een hecht team. Als je kijkt naar de resultaten die we hebben behaald en de rek die er nog in onze ploeg zit, dat weet je dat je in Sochi voor een medaille gaat. Dat geef ik nu op. Hopelijk kunnen de andere meiden het oppikken."
Haar beslissing vertellen aan haar teamgenotes was voor Van Doorn een moeilijk moment. "Je ziet elkaar zes of zeven dagen in de week. Vaker dan je familie. We hebben zoveel met elkaar gedeeld en dat valt nu ineens weg."
Het mooiste moment in haar loopbaan vindt ze het zilver op de aflossing bij de WK in Sheffield 2011. Met twee rondes te gaan kwam Van Doorn in derde positie in de baan, een halve bocht achter de Canadezen waar ze in de laatste halve ronde overheen denderde. "Ik had zoveel meer snelheid, het leek alsof die Canadese stil stond. Je krijgt ineens vleugels omdat je ziet dat het kan. Voor de bocht besefte ik al dat het zilver was."
Ook de overwinning op de sprint bij de EK in 2008 blijft Van Doorn bij, al was de beleving heel anders. "Het was een hele rommelige finish en ik besefte op dat moment niet wat er gebeurde. Pas een paar minuten later had ik in de gaten dat het goud was."
Van Doorn acteerde negen jaar op het hoogste niveau. Terugkijkend op haar carrière was haar tweede wereldbekerwedstrijd in 2004 een cruciaal moment. Van Doorn zorgde voor een sensatie door voor de eerste Nederlandse zege te zorgen op een wereldbekerafstand. "Met een beetje geluk drong ik door tot de 1500 meter finale en mocht ik de drie kilometer rijden. Daar kon ik een rondje pakken", aldus Van Doorn. "Dat smaakte naar meer en is een extra motivatie geweest."
De afgestudeerd fysiotherapeute wil de komende periode haar beroep op gaan pakken en begint over twee weken met een opleiding orthopedisch geneeskunde als verdieping van haar vakgebied. Daarnaast wil ze haar opgedane kennis en ervaring delen met jong talent. "Ik zou graag wat betekenen voor jonge sporters, bijvoorbeeld voor een regionaal steunpunt. Het lijkt met leuk om talenten te begeleiden."