Zo krijgt het succesverhaal van Foske Tamar van der Wal een keurig vervolg op natuurijs. Ze won de ene na de andere wedstrijd op de kunstijsbanen, en nam die vorm vrolijk mee naar de Weissensee. De AKM leverde haar daar nog een derde plaats op, maar bij de tweede gelegenheid was het gewoon weer raak.
Dat was niet helemaal toevallig, want Van der Wal had haar zinnen gezet op de Open Nederlandse titel. "Absoluut. Het blijft een titel, en die wilde ik heel graag. Ik was daarom echt gebrand." Dat had, bekende ze, niets te maken met het feit dat ze eerder dit seizoen de nationale titel op kunstijs misliep. "Nee, dat heb ik achter me gelaten. Dit was weer een nieuwe wedstrijd."
Van der Wal reed naar de winst op een manier zoals de liefhebbers inmiddels van haar gewend zijn. De Groningse verstopte zich geen moment, viel aan als het kon en ontpopte zich als de motor in de kopgroep van vijf die uiteindelijk om de winst mocht strijden. "Zo’n kopgroep blaas je niet op", vond ze. "Ik heb er in ieder geval alles aan gedaan om met die groep weg te blijven. En gelukkig heb je dan twee meiden mee van MK Basics, die ook altijd willen aanvallen, en Kimberley Muusse, die ook graag wil."
Maar ze zag ook dat niet iedereen in de kopgroep wilde meewerken. "Lisanne Soemanta koos ervoor het anders te doen. Dat vond ik jammer." Soemanta, na een aanval nog heel even de leidster in de koers, kwam echter in de sprint te val. De rijdster van Beteropenhaardhout.nl had even het idee dat de overige vier daar leedvermaak om hadden, maar Van der Wal ontkende dat ten stelligste.
"Daar hadden we niet eens tijd voor. We zaten in de finale, waren alleen maar bezig met finishen. Ik vind het alleen maar jammer voor Soemanta dat ze viel. Dat gun je niemand, omdat het ieder van ons kan overkomen. Je pakt een scheur en bent gezien."
Die sprint van de vijf was de climax van een wedstrijd die het aanzien waard was. De vrouwen zochten aanvankelijk hun weg op de Weissensee in gestaag neervallende sneeuw. Van der Wal zag het met enige zorg aan. "Want je zag eigenlijk niks. Maar gelukkig viel het later wel mee."
In het vervolg lag het tempo hoog en werd er flink aangevallen. Natuurlijk door Mireille Reitsma, de vrouw die geen andere bedoeling heeft dan wedstrijden hard maken. Maar anderen volgden haar voorbeeld. In alle gevallen zonder succes, tot het vijftal uiteindelijk wel uit de greep van de groep raakte. Nooit ver overigens. De voorsprong bedroeg maximaal twintig seconden, maar dat bleek voldoende.
Zo zag Van der Wal haar wens in vervulling gaan. Ze was naar de Weissensee gekomen met de intentie de lijn van haar zo mooie seizoen door te trekken. "En dan is het geweldig dat zoiets lukt. Ik ben er echt heel blij mee." Dat het pas haar eerste zege was op de Weissensee laat zich makkelijk verklaren. "Het is pas de tweede keer dat ik hier ben. Vorige winter deed ik dat voor het eerst. Haalde ik niet eens het podium. Maar het is toch altijd even schakelen, even wennen. Vorig jaar was het NK op het Belterwiede zelfs pas mijn eerste wedstrijd op natuurijs."
De kans bestaat dat Van der Wal die nationale titel al vlot na de Weissensee weer op het spel moet zetten in een nieuw NK. Ze houdt er in haar achterhoofd rekening mee. "Maar dat geldt voor iedereen, zeker met het oog op de Alternatieve van zaterdag. Het heeft weinig zin je over 200 kilometer aan gort te rijden als er twee of drie dagen later in eigen land een NK op het programma staat. Dat zou zonde zijn. Maar ik wacht het eerst allemaal nog even af. We zien wel wat het weer doet."