Een rondje hield Marijke Groenewoud zich in, daarna trok ze alleen op avontuur voor een solo van ruim veertig kilometer door het voor haar zo bekende Friese landschap. Ze was blij met haar vierde titel, al zou ze volgend jaar graag de volledige honderd kilometer willen rijden tussen de mannen.
Slechts veertien deelneemsters durfden het aan om zaterdagmiddag met de voorspelde regen de langste skeelerkoers van het jaar te trotseren. Tien vrouwen hadden zich op het laatste moment afgemeld, waardoor een groot deel van de concurrentie voor Groenewoud verdween. In eigen huis had ze alleen iets te vrezen van Jet Fransen. Een demarrage van de twintigjarige skeeleraarster van DOUBLEff werd gemakkelijk gepareerd, waarna Groenewoud zelf op avontuur ging.
De resterende 42 kilometer zette Groenewoud de cruise control aan. Af en toe was ze de concentratie even kwijt en genoot ze van de omgeving of stak ze haar hand op naar het publiek. De rijdster van Albert Heijn Zaanlander had de volledige controle over de koers. Ze had van niemand iets te duchten. Met zeven minuten voorsprong kwam ze solo over de finish. Het was haar vierde zege op rij. “Een recordje, zag ik gisteren. Een Belgische (Hilde Goovaerts) heeft al vijf keer gewonnen. Ik heb er nog eentje te gaan.”
Terwijl Groenewoud een paar minuten na de finish haar verhaal doet, begint de kramp op te spelen in haar voeten. De skeelers moeten los. Het lijkt erop dat ze na de streep meer heeft te lijden dan tijdens de koers. “Zolang ik skeeler voel ik geen kramp, maar als ik stop wordt het steeds erger.”
Voor het publiek oogt het bijna moeiteloos, zoals Groenewoud de zeges aaneen rijgt. Elk jaar toont ze haar klasse opnieuw. Zelf heeft ze nog wel een idee om de koersen zwaarder te maken. “Ik zou het mooi vinden om met de mannen mee te rijden. In het verleden startten we gelijk, maar sinds vorig jaar mogen we niet meer achter een man rijden. En dan vind ik het ook prima om de volledige honderd kilometer te skeeleren.”
Met deze zege is het olympisch seizoen voor Groenewoud echt begonnen. Na trainingsweken in Tenerife en in Limburg stond ze zaterdag voor het eerst aan de start van een wedstrijd. Hopelijk leidt dit begin tot meer mooie resultaten…
Voor Groenewoud was het de vierde medaille op het ONK, Sofia Schilder en Jet Fransen mochten voor het eerst het podium van Hallum beklimmen. Voor Schilder was het ook de eerste keer dat ze als teamgenote van Groenewoud aan de start stond. Dat leek in haar voordeel: “Na de ontsnapping van Marijke liet ik Jet al het werk doen. Ik gebruikte Marijke als excuus, maar dat werd niet geaccepteerd in de groep.”
Op haar beurt besloot Fransen niet weg te springen bij haar oud-teamgenote Schilder. “Dan had ik gelijk Sofia in mijn kont. Ik kon beter de koers uitrijden in het groepje. In de laatste ronde probeerde ik voor Sofia Hallum in te rijden. Dat was een klein gevecht tussen ons tweeën. Uiteindelijk werd het toch sprinten tot de finish.” De sprint en het bijbehorende zilver werden gewonnen door Schilder.
Vrijdag werd de selectie van het EK Inlineskaten bekend, maar de meervoudig winnares bij de junioren ontbrak. “Dat doet wel pijn, maar het is mijn eigen keuze. Ik wil geen trainingen met de ploeg missen en zo’n zelfde winter als vorig jaar beleven”, licht Schilder haar beslissing toe, doelend op haar overtraindheid aan het begin van dit kalenderjaar. “Gelukkig is er volgend jaar weer een nieuwe kans.”
