De routinier Bekkering slaat toe in de finale van de Natuurijs Grand Prix 

Zo zorgt Daniëlle Bekkering toch weer voor een mooi slot aan haar seizoen dat, zoals gebruikelijk in haar geval, moeizaam op gang kwam. Eerst was er die overwinning in Amsterdam, waardoor ze met haar aantal kunstijszeges recordhoudster Atje Keulen-Deelstra evenaarde, en nu dan een prachtige zege op het Zweedse natuurijs bij Falun.

Daarmee voldeed Bekkering aan haar eigen doelstelling voor het circuit op buitenlands natuurijs. De routinier wilde dolgraag een wedstrijd winnen, zoals ze dat eigenlijk elke seizoen doet in die buitenlandse cyclus. Maar op de Weissensee moest ze steeds haar meerdere erkennen in Mariska Huisman. "Ik was er telkens wel dichtbij, maar het lukte steeds niet. Dan moest het hier maar gebeuren. Maar ja, ook hier moest ik met Mariska Huisman afrekenen", vertelde Bekkering.

Maar dit keer slaagde ze wel in haar missie, al was het opnieuw niet makkelijk. Maar Bekkering was gewoon de slimste in de aankomst op het Runn-meer, waar de laatste honderd meter voor de streep in een flauwe bocht liepen. "Dan is het toch dat beetje ervaring dat op zo’n moment de doorslag geeft", analyseerde Bekkering. "Ik zag in ieder geval kans Huisman achter me te houden, en dan ben ik ongelooflijk blij met deze overwinning."

Een zege die ze bepaald niet cadeau kreeg. Want er moest door de vrouwen hard worden gewerkt op het zonovergoten meer, waar kou toch weer de grootste tegenstander was. Bij meerdere vrouwen liepen van pure ellende de tranen over de wangen. Ook een risico, want tja, die bevroren uiteraard weer. Maar het feit dat slechts veertien dames de eindstreep van de race over honderd kilometer haalden, zegt meer dan voldoende.

"Het was zwaar onderweg", gaf Bekkering toe. "Maar ook omdat we constant moesten blijven opletten. Er waren toch meerdere meiden die regelmatig probeerden weg te komen, en dan moet je gewoon attent zijn." Bij gebrek aan echte ploeggenoten werd Bekkering daarin terzijde gestaan door Birgit Witte, die deel uitmaakt van haar satellietploeg. En Witte was diep gegaan voor Bekkering. Ook zij zat naderhand volledig kapot aan de kant.

Uiteindelijk was wel duidelijk dat de vrouwen afstevenden op een massasprint. Hoewel, massa. Daarvan kon je met nog veertien vrouwen in koers eigenlijk niet eens meer spreken. Maar de groep worstelde gezamenlijk tegen de elementen en stond niet toe dat en rijdsters vandoor gingen.

Huisman ging in de slotfase nog wel op jacht naar haar vijfde opeenvolgende zege op buitenlands natuurijs, waarmee ze een zeer bijzondere reeks zou neerzetten. Nooit eerder won een vrouw in één seizoen alle wedstrijden in het buitenland. Ook Huisman slaagde uiteindelijk niet. Ze vertrouwde op haar sprint, maar werd geklopt door de sluwe Bekkering. De eindzege in het klassement was een flinke pleister op de wonde. "Dat is een heel mooie prijs om binnen te halen", vond Huisman.