Maar misschien is het goed om soms eens terug te gaan naar de basis. Gewoon het simpele feit dat je een bepaalde sport graag beoefent. Afgelopen vrijdag was zo’n moment tijdens clubwedstrijden in Nijeveen. Onze dochter van 3 jaar reed hier haar eerste wedstrijd ooit. De stralende ogen omdat er een nummer op haar rug was gespeld. Het plezier dat ze uitstraalde tijdens haar 200 meter sprint, ook al duurde die meer dan twee minuten. Eigenlijk nog weinig idee van competitie, maar een fikse gedrevenheid en wil om het helemaal zelf te doen. Hulp van papa was uit den boze. Dat is de basis waarmee we allemaal zijn begonnen.
Terug naar de basis was ook mijn ontmoeting met een Tsjechische skeeleraar op Flevonice afgelopen zaterdag. In zijn thuisland valt het niet mee om mooie asfaltwegen te vinden om te skeeleren. Met een stel vrienden, afgeladen vol in een busje, had hij de reis gemaakt naar Biddinghuizen. Een lange reis die ze graag maakten, om mee te strijden in de Raps24Kika. Hij had ontzettend genoten, was helemaal lyrisch over de accommodatie en droomt nu elke nacht van iets dergelijks in zijn land.
Het was een inspiratie voor mijn eigen koers zaterdagmiddag te Biddinghuizen. Mooie weersomstandigheden, een prima accommodatie en de steun van mijn vrouw en kinderen langs het parcours. Wat wil je nog meer. Natuurlijk was het deelnemersaantal nog even weer actueel. 19 mannen aan de start is niet veel. Maar dat is inmiddels uitvoerig besproken. En als rijder vergeet je dat wanneer je eenmaal in de koers zit. Dan wil je nog altijd het liefst als eerste weer terug zijn bij de finish, ongeacht het aantal deelnemers. Iets wat mij lukte en zo kan ik op de valreep ook dit seizoen weer een overwinning op het palmares bijschrijven.
Prijzengeld kon ik niet meenemen, over de communicatie omtrent het afstaan van het prijzengeld was enige kritiek, maar dat is eigenlijk helemaal niet belangrijk. Met plezier doneer ik mijn prijzengeld aan de stichting Kika, want kinderen zijn de toekomst en ik gun alle kinderen een gezond leven.