Die aandacht ging naar mijn omgeving. Want een paar tafels terug zat ik tegenover de coach van Bob, Jillert Anema, die een paar seconden eerder met harde, schelle stem de woorden ‘Vrouwen zijn er alleen om kinderen te werpen’ uitsprak.
Het is des Anema’s. Wie hem nu ziet als ongeëmancipeerde vrouwenhater met een gezin van een grootte die de Von Trapp-family zou doen verbleken, heeft het mis.
Jillert heeft maar twee dochters en, al is het vrij apart, een dergelijke opmerking is een manier waarop hij energie steekt in mensen, want hij is heel sociaal. Zijn betoog eindigde dan ook niet met betweterig bevallingsadviezen, maar met een (betweterige) monoloog over een wedstrijdinstelling.
En waarom ook niet? De 55-jarige Jillert is misschien wel de meest succesvolle schaatscoach van het jaar. Zo niet, dan is hij in ieder geval de meest opvallende schaatscoach van het jaar. De Friese fysiotherapeut verraste de hele langebaanwereld toen hij met zijn marathonmannen stuntte op het NK Afstanden.
Hij is intelligent en eigenwijs. Twee eigenschappen die iemand zomaar het bloed onder de nagels vandaan kunnen halen, wat hij vast ook regelmatig doet. Toch maalt hij daar niet om. Als klein jochie besloot de Fries dat hij liever zei wat hij dacht, dan dat hij altijd zijn best zou doen om aardig gevonden te worden.
Met zijn uitspraken kan hij met gemak een mooie tegeltjeshandel in Delfts blauwe spreuken beginnen. ‘ik werd met de wijsvinger omhoog geboren’, is een Anema-uitspraak. Overal heeft hij wat over te zeggen, zijn mening verbergt hij nooit. En hij beweert dat de laatste keer dat hij ongelijk had, uit de tijd was dat Feyenoord nog van Ajax won.
De wet van Anema: ‘Een interview en een foto op de dag voor de competitie, is een garantie voor een slechte wedstrijd.’ En aan mensen die wedstrijden alleen rijden om het meedoen heeft hij al helemaal een bloedhekel. ‘Ik word al misselijk van de gedachte.’
Hij daagt graag mensen uit en wil provoceren. Hij is recht door zee en heeft als motto mensen altijd de waarheid te zeggen. En als dat soms op een wat onplezierige manier moet, dan is het maar zo, als het maar efficiënt is.
Zelf schaatste hij ook ooit. Maar bij twijfel of hij toenmalig trainingsmaatje Hilbert van der Duim wel kon verslaan, koos hij voor zijn werk. Het is alles of niets bij Jillert, anders doet hij het liever niet. De passie voor het schaatsen bleef echter. ‘Schaatsen dat zit in je genen’.
Hij noemt zichzelf introvert, maar ik zie het beeld voor mij van een dansende en zingende Jillert voor de ijsbaan van Inzell, vlak nadat zijn twee ‘Bob’s’ goud en zilver op het WK haalden.
Of de op zijn vingers fluitende Jillert, die met een speciaal signaal vanaf de tribune zijn pupil bijstaat als er tijdens de ploegenachtervolging een andere coach op het ijs staat. ‘Ik ben schaapherder en fluit naar mijn schapen’, zo zegt hij zelf.
Hij is hard voor anderen, maar net zo goed voor zichzelf. ‘Als je aan het eind van het jaar je prestatie niet verbetert, dan heb je niet getraind, dan heb je aan bezigheidstherapie gedaan. Punt uit. Kun je elke trainer op afrekenen.’
Afrekenen is bij Jillert niet nodig, maar als de huidige sponsor BAM er definitief mee stopt, is het een uitgelezen kans voor een tegelhandelaar om in te stappen in de sneltrein van Jillert Anema.