TeamNL Shorttrack sluit seizoen af met puike oogst

Minjeong Choi deed drie dagen wat ze wilde. Shaoang Liu, de allesverslindende dominator bij de mannen, overtrof de Koreaanse die voor de vierde keer wereldkampioene werd. Hij - uitkomend voor Hongarije - zegevierde op alle individuele nummers en bleef zo op de troon zitten in shorttrackland waar hij een jaar terug al had plaatsgenomen. 

"Tja, Choi, die is nog wel een maatje te groot", erkende bondscoach Jeroen Otter zondagavond, toen de spotlights eindelijk waren gedoofd in de Maurice Richard Arena van Montréal waar het de gehele middag een ouderwets luidruchtig sportfeest was geweest, niet in de laatste plaats door de inbreng van de Canadese helden, onder wie de afscheidnemende legende Charles Hamelin. "Maar als je ziet wat die kleine heeft gebracht in alle wedstrijden, dan kan ik daar van genieten. Er had dit weekend nog meer ingezeten", meende hij, teruggrijpend naar de eerste finale die Velzeboer gedurende deze WK reed. 

"Als ze haar 1500 meter even wat anders zou hebben aangepakt - ik gaf op een bepaald moment aan dat ze de aanval moest inzetten - was dat ook brons geworden. Ze schaatste echter na mijn signaal nog een halve ronde met de handen op de rug door en toen kwam de rest er overheen. Ach, dat zijn dingen die gebeuren. Choi was duidelijk te sterk op zo’n lange afstand, maar in het gevecht daarachter kan ze zich heel goed mengen."

Hoe geweldig de ster van de Koreaanse supermacht was, etaleerde Choi tijdens de slotronde van de drie kilometer relay. Vanuit een derde positie katapulteerde de vrouw zichzelf buitenom langs Velzeboer en de Canadese slotrijdster om net een fractie eerder haar schaatspunt over de streep te drukken. "Tja, dat had ze ook een beetje te danken aan het feit dat Xandra haar snelheid kwijt was geraakt door een blokje aan te tikken. Ach, niet erg, het was geweldig wat die meiden allemaal hebben getoond. Spannend en opwindend." De uitslag van de aflossing betekende de derde bronzen medaille voor Velzeboer, en de vierde plak in totaal, na het goud op de 500 meter, de derde plaats op de 1000 meter en dezelfde klassering in het eindklassement.

"De mooiste prijs is vanzelfsprekend de gouden plak van de 500 meter. Toch ben ik ook ontzettend tevreden met de derde plek van het allroundklassement en de bronzen medaille van de aflossingsrace. We gingen nog steeds voor goud, want dat zat er volgens ons in. Door wat kleine foutjes lukte het niet. Neemt niet weg dat we heel erg trots mogen zijn op wat we hier hebben bereikt. We waren hier zonder Suus, een zeer belangrijke schakel in onze ploeg, maar we hebben bewezen dat we met deze rijdsters ook om de hoofdprijzen kunnen strijden", vertelde ze.

De mannen van Oranje, uitgeschakeld voor alle individuele finales op de derde dag van het evenement, reden een fantastische aflossing. Heel lang leidde het kwartet Sjinkie Knegt (zesde in het algemeen klassement), Itzhak de Laat, Sven Roes en Friso Emons de dans, maar richting de bloedstollende finale moest Emons de koppositie afstaan. Ondanks verwoede pogingen van Roes, Knegt en De Laat konden de Koreanen niet meer worden ingerekend. Roes nam het zichzelf kwalijk dat het viertal naast de belangrijkste beloning had gegrepen; die was nu voor de Koreaanse formatie. "Sjinkie stelde me echter gerust na de race en zei dat ik kneiterhard had geschaatst. Zilver is mooi, maar we reden zo soepel en dan wil je meer. Ik voelde me zo sterk, de hele maand al, niet normaal. Waar dat aan lag? Ik heb geen idee. Het is daarom bijna jammer dat het seizoen nu voorbij is. Geintje, hoor hahaha!."

De uitslagen van de WK staan hier