Team Gold werkt naar een knallend einde toe

Het coachleven aan de andere kant van de planeet is hoorbaar goed. Johan de Wit, nooit te beroerd om een leuk gesprek te voeren vol aardige wetenswaardigheden, verblijft alweer ruim een anderhalve week in het Japanse Obihiro, waar het merendeel van de Team Gold-rijders ook woonachtig is. Hij twijfelt er daarom over of de stage die hij momenteel afwerkt een trainingskamp moet worden genoemd. “Wat wel zeker is: er wordt hier ongelooflijk hard en goed getraind. Ja, dat zou gaaf zijn, met een knal dit laatste jaar van Team Gold uitluiden. Zo zitten we er wel in met z’n allen. Daar bereiden we ons op voor. Het mooie is: het is best rustig bij ons. Geen vervelende blessures, geen zieken. We hebben een goede tijd tot nu toe”, vertelt de Noord-Hollander ter introductie. “Nog een week en dan ben ik weer drie weken thuis.”

Zo ontspannen als hij een paar tellen geleden praatte, zo venijnig schieten de woorden een moment later door de speaker van de mobiele telefoon. De aanleiding: Min-Seok Kim. De Koreaanse rijder die zich het afgelopen seizoen aansloot bij Team Gold en voor Hongarije uitkwam, heeft het volledig verbruid bij De Wit. De veelbelovende herlancering van zijn schaatscarrière, die in zijn geboorteland haperde door baldadig gedrag waarbij drank in het spel was geweest, krijgt geen vervolg meer in de Gold-formatie. “Ik heb na afloop van vorig seizoen een mailtje van de Hongaarse bond ontvangen met de mededeling dat-ie niet meer terugkomt. Verder heb ik niets meer gehoord. Geen idee of er iets is gebeurd. Het is schofterig en wonderbaarlijk. We hadden een goede band en het ging hartstikke leuk. Hij deed het geweldig. Maar ik hoef die jongen niet meer te zien. Als je niet eens het fatsoen hebt even te bellen..…

Hoofdstuk afgesloten. Team Gold dendert door, met meer dan genoeg kwaliteit aan boord. Behalve de 31-jarige Miho Takagi, die in april 2023 het startsein gaf voor haar project (ze betaalt zelf de driekoppige coachingstaf en zorgt voor faciliteiten) maken landgenoten Ayano Sato (28), Momoka Horikawa (22), Riku Tsuchiya (27), Taiyo Nonomura (24), en de Chinezen Ning (25) en Mei Han (27) deel uit van het team. De Wit haalt enorm veel voldoening uit het werken met het getalenteerde gezelschap. Takagi is zonder discussie de ster van het zevental, maar niemand zou verwonderd moeten opkijken, mochten er in februari 2026 ook andere namen van Team Gold door het Milano Ice Park schallen bij een medailleceremonie.

“Taiyo is een hartstikke groot talent in Japan”, zegt Johan over de jonge Japanse kampioen op de 1500 meter die verleden jaar de nationale ploeg verruilde voor Team Gold. “Hij draaide een goede wereldbekercyclus, zo rond de tiende plaats op de 1000 en 1500 meter. Op het WK reed hij erg slecht, maar deze zomer draait hij uitstekend mee en is de samenwerking met Ning goed. Hij staat er verschrikkelijk goed voor, in fysiek opzicht. En technisch heeft hij enorme vooruitgang geboekt doordat hij dagelijks met Ning aan de slag is. Als hij het goed op het ijs zal krijgen, wordt hij een serieuze tegenstander voor iedereen. Die sprong moet-ie nog wel maken, dat is geen appeltje-eitje hoor. In de zomer is iedereen wereldkampioen en ziet alles er schitterend uit. Eenmaal aan de start wordt het oorlog in die koppen. Dan weet je nooit precies wat schaatsers doen.”

Momoka Horikawa is nieuw. “We vroegen haar vorig seizoen al te komen. Toen besloot ze bij de nationale selectie te blijven. Halverwege het jaar klopte ze toch aan en zei ze: ‘Misschien heb ik een foutje gemaakt en had ik er beter aan gedaan wel naar jullie over te stappen’. We spraken af na het seizoen de zaken te bekijken. Ze is de derde rijder van de Japanse team pursuit (Naast Takagi en Sato) en daar willen we ons goed op voorbereiden. Bovendien is ze een van de mass start-rijders voor Japan, samen met Sato. Omdat ze wat meer van de langere individuele afstanden is, voegt ze ook wat extra volume toe aan het team voor Mei Han, Ayano en Miho.”

De tweede nieuweling heet Riku Tsuchiya. “Die jongen schaatste vorig jaar heel goede vijf kilometers en werd op de team pursuit vierde tijdens het WK. Toch ligt zijn kracht vooral op de 1500 meter, al kwam die de voorbije twee winters nooit uit de verf. Riku wilde zich graag aansluiten om weer te verbeteren. Hij brengt net als Momoka meer inhoud, goed voor Ning en Nonomura.”

De naam Sato ontlokt De Wit ook een positieve beoordeling. “Ayano is héél goed. Waartoe het zal leiden, is moeilijk te voorspellen omdat ze twee mindere winters heeft gehad, volgens mij door longcovid dat haar erg heeft teruggeslagen. Ze had zo ontzettend veel last van de luchtwegen, en nu nog weleens onder bepaalde omstandigheden. Ik word echter vrolijk van de vermogens die ze nu weer trapt op de fiets en ook wat ze laat zien in de krachttrainingen. Buiten dat is haar herstel na inspanningen weer op peil, wat doet vermoeden dat ze in heel goeden doen is dit jaar.”

Dan Mei Han, de Chinese parel die zichzelf dikwijls tekortdoet, omdat ze…. te lief is voor de concurrentie. “Ze had al twee keer wereldkampioen moeten zijn op de 1500 meter. Ze won gigantisch veel medailles vorig seizoen (meer dan twaalf op World Cups en continentale kampioenschappen, red.) op verschillende disciplines. Als je het mij vraagt, is ze iemand die op de Spelen een grote kans maakt op eremetaal. Alleen, het respect dat ze heeft voor de tegenstanders…, in Calgary op het WK Afstanden werd ze twee keer tweede, achter Miho. Ze was superblij met die zilveren plakken, maar ook omdat Miho winnaar was. Op een of andere manier moeten we dat lief zijn wegpoetsen, wat niet eenvoudig is bij een Chinese.”

Zhongyan Ning behoeft geen verdere uitleg. Hij geldt als de eerste Chinees die wereldkampioen sprint werd (2024), en de eerste Chinees met zeges in de wereldbeker (1000 en 1500 meter). “Een genot om mee te werken”, noemt De Wit hem. Ja, natuurlijk een kanshebber in februari, geen twijfel mogelijk. “Die jongen kan zo fantastisch schaatsen. Wij willen als Team Gold zoveel mogelijk medailles pakken in Milaan. Dat kan alleen wanneer we heel goed zijn. De voorbereiding is erop gericht dat de adrenaline uit de oren spuit op de Spelen, zó graag moeten ze willen racen. Dat is het doel, en dat meen ik echt zo.”

Het zou een passend eresaluut zijn aan het adres van de onbetwiste kartrekker van Team Gold, de al met goud behangen Takagi die al zes wereldtitels, twee keer olympisch goud en in totaal 22 mondiale plakken op zak heeft Ze stopt met de ploeg, omdat ze niet langer verantwoordelijk wil zijn voor een team en andere rijders. Het is overigens niet gezegd dat ze ook afscheid neemt van het schaatsen. “Ze heeft er nog veel plezier in. Miho is het voorbeeld, qua discipline, inzet, voorbereiden. Ik schaal haar hoger in dan de meeste schaatsers, zo simpel is dat. Ze is heel inspirerend voor de rest, dit seizoen nog nadrukkelijker.” Zonder zich een seconde iets aan te trekken van alle opponenten. “Met hen is ze niet bezig. We vinden het leuker er een mooie rivaliteit van te maken."