Het zit als volgt: sinds Zanger Rinus uit Drachten  furore maakt in zijn eigen provincie en nu zelfs in heel Nederland op de bühne staat, kan ik Friesland niet meer serieus nemen. Het feit dat mensen naar zijn optredens zijn gekomen, doet mij pijn. Sven Kramer kan alles weer goed maken.

Er zijn gewoon mensen die Rinus écht leuk vinden. Die hem een goede zanger vinden. En vinden dat hij leuke danspasjes heeft. En die mensen hebben ervoor gezorgd dat hij nu zelfs de hitparade bestormt. Domme, domme Friezen. Maar zij kunnen er ook niks aan doen. Friesland heeft het zwaar momenteel op sportgebied en daarom schuiven simpele figuren als Zanger Rinus naar de voorgrond.

Ook Doutzen Kroes komt vaker positief in het nieuws dan welke willekeurige Friese sporter dan ook. Geweldige vrouw hoor, die Doutzen. Maar met een iets dikkere neus en twee joekels van flaporen had ze elke dag barcodes zitten scannen in de plaatselijke buurtsuper. Heel veel zinnigs komt er namelijk niet uit.

Het is misschien onterecht, ik weet het. Ik mag niet generaliseren, maar het gaat automatisch. Maar wees niet bang, ik heb het medicijn al gevonden om dit probleem op te lossen. Kramer kan het positieve van Friesland weer naar boven halen. Ik leg uit waarom.

Het is misschien een rare pleister op de wond, maar Kramer is wel de man die mijn negatieve gevoel over Friesland in één klap kan wegpoetsen. Het wordt daarom echt tijd dat Kramer dit seizoen zijn oude niveau weer gaat halen om de Friese trots te redden. Gisteren maakte hij bekend dat hij weer helemaal fit is.

Helaas nuanceerde hij zijn uitspraken later ook iets: “Het is even kijken hoe het gaat bij de start van het seizoen”, legde de veelvoudig kampioen uit. Ik merk dat ik nog ritme mis. Maar ik zit ook nog in een bepaalde trainingsopbouw en zal ook niet gelijk de sterren van de hemel schaatsen. Ik moet wedstrijdhardheid opdoen en gebruik de eerste wedstrijden om beter te worden.”

Ik hoop dat hij iedereen voor de gek houdt en straks gewoon weer al zijn concurrenten aftroeft. Dat tongetje uit de mond als hij over de finish komt. Die arrogante blik als hij ineens de versnelling inzet op de tien kilometer en zijn tegenstander vaarwel zegt. Die nuchtere analyse van hem na de retorische vragen van Bert Maalderink.

Ik heb het anderhalf jaar lang moeten missen. Kramer was de Usain Bolt op het ijs. Hij leek onverslaanbaar. Bij Bolt was het een valse start die hem kon stoppen, bij Kramer de welbekende foute wissel. Verder stond niks of niemand hem in de weg.

Iedereen mist Sven. Het kan niet anders na een Sven-loos jaar. Een vreselijk jaar was het. Niet alleen om zijn afwezigheid, maar ook om de geruchten die rondgingen. De laatste maanden werd getwijfeld of Kramer ooit wel weer zijn oude niveau zou kunnen halen. Onzin, dacht ik altijd.

Hij komt gewoon terug. Toch moet ik eerlijk toegeven dat ik op een gegeven moment ook begon te twijfelen. Want wat had hij nou voor een blessure? Een simpele spierblessure toch? Dat kan toch nooit zo erg zijn? Is er geen Dick van Toorn in Friesland die met zijn toverhanden alles zo laat genezen?

Maar Sven is weer fit. Hij gaat alle schaatsharten weer veroveren. En hij gaat ervoor zorgen dat Zanger Rinus niet meer de meeste aandacht krijgt. En dat die stomme melodietjes van zijn nummers uit mijn hoofd verdwijnen.

Ja, nog liever de hele dag een dweilorkest en de wollen trui van Mart Smeets in de woonkamer. Dit kan gewoon niet langer. Sven, help mij. Help heel Nederland. Ik leg de lat nóg hoger voor je, sorry. Win alles wat je winnen kan en breng de trots in Friesland weer terug!

Jitse Bos is redacteur van schaatsen.nl