Momenteel hang ik ergens boven Duitsland in het vliegtuig op weg naar Tsjeljabinsk. Waar? Tsjeljabinsk ja! Onze eerste World Cup van het seizoen is daar gepland. Na Rusland vliegen we door naar Astana, Kazachstan.
Het zijn twee bestemmingen waar ik nog nooit ben geweest en dus niet zo goed weet wat ik kan verwachten. Iets wat ik toch altijd wel weer spannend vind. Salt Lake City, Calgary of Hamar zijn plaatsen waar je al zo vaak bent geweest dat je exact weet hoe het daar is. Maar nu, geen idee. Het is ook zo’n verschil met Nederland dat ik toch ook wel heel erg nieuwsgierig ben. Het zijn landen waar je normaal gesproken niet zo snel heen gaat. Op ontdekkingstocht dus! Alhoewel, veel meer dan het hotel en de ijsbaan zie je meestal toch niet...
In het vliegtuig zitten alleen maar schaatsers, begeleiders en andere mensen die iets met het schaatsen te maken hebben. Enorme luxe! De KNSB heeft in samenwerking met Transavia een charter geregeld die ons rechtstreeks naar Tsjeljabinsk brengt, wat ons enorm veel tijd scheelt! 4 uur 40 zal de vlucht duren en als we aankomen kunnen we al bijna weer naar bed. We reizen tegen de klok in en hebben dus een korte dag. Het is op deze plek in Rusland vijf uur later en koud! Heeeel koud!
Ik ga al een aantal dagen vroeg op bed en vroeg eruit om alvast een beetje in het ritme te komen. Vanmorgen was het zelfs vier uur! Ik zou rond half zeven naar Schiphol gaan dus ik had tijd genoeg om uitgebreid te ontbijten, douchen en te checken of ik alles wel bij me had.
Uiteraard heb je altijd nog een heleboel ‘last-minute-spul’. Mijn o-zo geordende koffer en handbagagetas eindigde alsnog in een chaos. Je raadt het al, van mijn relaxte ochtend was weinig over want om half zeven moest nog ‘even dit’ en nog ‘even dat’.
Een race tegen de klok werd het dus alsnog. Met gierende banden naar Schiphol en met een loodzware koffer richting de incheckbalie. Nog even de tax-free shops doorhoppen en uiteraard een bakje koffie bij de Starbucks. De reis kan beginnen! Ik ben er klaar voor!
Komend weekend mag ik helaas alleen een 500 meter schaatsen. De ergste teleurstelling is inmiddels weg en is omgezet in motivatie. We hebben geanalyseerd waar de oorzaak ligt en ervan geleerd. Met Marianne en Rutger het plan uitgestippeld richting het NK sprint en de focus op vooruit. Laat het racen tegen de klok maar beginnen!