Dat zou een avondje genieten worden, want gezien de prijzen die Ireen Wüst en Bob de Jong in het bijna afgesloten jaar 2011 bij elkaar schaatsten, konden Ireen en Bob de ’Jaap Eden’ eigenlijk niet ontgaan.
Wüst snelde in februari op het superijs van de Calgary Oval naar haar tweede wereldtitel bij de allrounders en was in maart in de fonkelnieuwe Max Aicher Arena in Inzell de koningin van het Essent ISU WK afstanden met twee gouden (1500 en 3000 meter) en twee zilveren plakken (1000 meter en ploegenachtervolging). De Jong snelde in Zuid-Beieren bij afstands-WK naar de wereldtitels op de 5 en 10 kilometer. De superstayer uit Leimuiden liet op de laatste afstand de klokken stilstaan op 12.48.20, de op een na beste tijd ooit op deze afstand.
Ireen trof bij de verkiezing sportvrouw van het jaar vooral in wielrenster Marianne Vos een geduchte concurrent, zo leek vooraf. De Brabantse toonde het afgelopen jaar kannibaalse trekjes, die we sinds Eddy Merckx in deze vorm nauwelijks meer zagen, zo sterk was. En dan was er ook nog zwemster Ranomi Kromowidjojo. Leuke meid, prolongeerde met de Nederlandse estafetteploeg in Shanghai de wereldtitel op de 4x 100 meter vrij en pakte zilver op de 50 meter vrij en brons op de 100 meter vrije slag.
Bob leek op voorhand de winnaar bij de mannen, net zoals de honkbalploeg bij de teams. De prestaties van de andere twee genomineerden staken schril af bij wat de man uit Leimuiden had laten zien. Turner Epke Zonderland, aardige jongen, werd in april in Berlijn Europees kampioen aan de rekstok. Schermer Bas Verwijlen pakte zilver op het EK in Sheffield en dezelfde kleur op het WK in Italië.
Maar in Den Haag gingen gisteravond niet de beste, maar de populairste sporters er met de ‘Jaap Eden’ van door. Leuke meid en aardige jongen bleken de doorslag te geven bij de sportman, sportvrouw verkiezing. Leontien van Moorsel zei het gisteravond treffend, wijzend op Epke Zonderland: “Het is een populaire jongen en dat helpt.”
En daarmee werd Bob de Jong voor de tweede maal een zekere ’Jaap Eden’ door de neus geboord. De eigenzinnige stayer uit Leimuiden was in 2006 namelijk ook al eens genomineerd voor de titel sportman van het jaar. Toen kozen de sporters voor Theo Bos, waarmee twee wereldtitels (sprint en keirin) “zwaarder” wogen, dan één olympische titel op de tien kilometer. Nu bleek Europees goud meer waard dan tweemaal wereld goud.
En hoeveel harder moet Ireen Wüst schaatsen om sportvrouw van het jaar te worden. Vorig jaar werd ze terecht verslagen door Nicolien Sauerbreij, maar dit jaar…
Dat de shorttrackvrouwen geen sportploeg van het jaar zijn geworden, daar heb ik vrede mee. De honkballers waren dé verrassing van het jaar. Maar de Nederlandse topsporters maakten gisteren van hun eigen verkiezing een farce. De zoveelste keer. Het wordt tijd voor een vakjury.
Huub Snoep is hoofdredacteur van schaatsen.nl