Haar derde nationale kampioenschap komt in een week die je voor Mariska Huisman zonder twijfel moeilijk kunt noemen. Een jaar geleden zat ze bij de crematie van haar broer Sjoerd en liet ze een dag later meer dan begrijpelijk het NK schieten. ’’Het is niet alleen vandaan moeilijk, of alleen deze week. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik daar mee bezig ben. Maar het maakt deze titel wel een speciale’’, bekende Huisman.
Ze wilde niets weten van het opdragen van de titel aan haar veel te vroeg overleden broer. Maar Mariska Huisman gaf wel toe dat ze ook tijdens de wedstrijd zelf aan Sjoerd had gedacht. ’’Dat gaat toch door je hoofd, ook al zit je midden in een kampioenschap. Ik weet zeker dat Sjoerd heel blij geweest zou zijn voor me.’’
Dat was ze zelf ook. Daarbij hoefde niemand vraagtekens te zetten. De vreugde direct na de finish, de stralende lach op het podium; het was veelzeggend. ’’Ik ben blij met elke titel, ook met deze.’’ Ze torste de loden last van de favorietenrol mee. Na een reeks zeges in de laatste weken, wist ze dat iedereen naar haar zou kijken. Die druk had ze nauwelijks als een last ervaren. ’’Ik word daar niet zenuwachtig van. Ik doe m’n best en als ik win is dat mooi. Win ik niet, dan is het jammer. Ja, ik sta daar echt zo luchtig in.’’
Er was slechts één momentje in de wedstrijd waarop Huisman wel even twijfels kende. Op het rechte eind van de finish ging ze midden in het peloton zomaar onderuit. ’’Je wilt dan zo snel mogelijk opkrabbelen. Voor mijn gevoel duurde het veel te lang, maar het bleek best rap te zijn. Als je staat, voelt alles raar, maar wil je meteen terug naar het peloton. Gelukkig had ik steun van mijn ploeggenotes Lisa van der Geest en Cindy Vergeer, waardoor dat snel gebeurd was.’’
Het was een zeldzaam foutje van Huisman, die vrijwel nooit onderuit gaat. ’’Ik ken het me niet precies herinneren, maar ergens vorig seizoen ben ik nog eens gevallen. Maar inderdaad, het zijn foutjes die ik zelden maak.’’ Foutjes maakte ze ook in het vervolg niet meer. De koers werd daarna gecontroleerd, waarna de sprint de beslissing moest brengen. Huisman hield zowel Schouten als Van der Wal achter zich.
Vooral naar die tweestrijd met Schouten werd met belangstelling uitgekeken. De twee Andijkse toppers zijn zonder twijfel op dit moment de snelste vrouwen van het peloton. Ook Huisman besefte dat. ’’Ik weet hoe snek Irene is en weet ook hoe moeilijk het is haar te verslaan.’’ Dat lukte Huisman dit seizoen nog geen enkele keer als de overwinning de inzet was. ’’Wel om plaats twee of drie, maar niet om de winst. Daar was ik wel nieuwsgierig naar.’’
Dat gold ook voor Irene Schouten zelf, die met drie zeges op zak naar Kardinge kwam voor niets minder dan de winst. ’’Ik heb het zelf laten liggen’’, concludeerde de teleurgestelde Schouten. ’’Ik zat goed, wilde in de laatste bocht doorversnellen, maar tikte bij het uitkomen Janneke Ensing aan. Daarmee was het klaar. Dan ben je meteen kansloos, al kwam ik nog wel dichtbij. Ik baal echt enorm.’’