"Ik kwam voor goud", begon Smeekens na afloop zijn betoog, "en dan wordt het zilver op zo'n manier. Dat is een ongehoord. Ik dacht gewonnen te hebben, wat een anti-climax. Ik kwam hier om te winnen en dan verlies je verdomme op zo'n manier."
Smeekens, die zijn emoties goed onder controle had, stelde dat de blijdschap over een medaille later wel zal komen. "Nu overheerst alleen het gevoel dat je olympisch kampioen bent, en dat vervolgens toch niet blijkt te zijn."
De 500 meterspecialist wilde niet speculeren of de tijdswaarneming wel eerlijk zou hebben plaats gevonden. "Als ik daar aan ga beginnen wordt het wel erg zuur. Ik ga er vanuit dat de mensen hier hun werk goed hebben gedaan."
Smeekens, die vorig jaar zeven World Cups op zijn naam schreef, kende tot dusver een stroef seizoen in aanloop naar de Spelen. "Ik had ook alles op dit toernooi gezet. Geen enkele concessie gedaan, in één streep hier naartoe gewerkt."
"En dan verlies je op zo'n manier", herhaalde hij nog maar eens. "Ik troost me maar met de gedachten dat ik heb gevochten als een leeuw, er alles heb uitgehaald, en dat ik wel zilver heb. Maar de manier waarop...", bleef er maar uitkomen bij de sprinter.
Of er een feestje volgt vanavond liet hij tot slot in het midden. "Of ik naar het Heineken Huis moet? Ik moet niets!"