Als de nieuwe schaatsdiva door het publiek drie keer opnieuw 'gehaald' is en het applaus eindelijk verstomt, wordt Sjoukje naar de provisorische 'eretribune' geleid, die net als de andere noodtribunes met kale houten steigerplanken is opgebouwd. Keurig op een rijtje treft ze daar een dolenthousiaste koningin Juliana, met naast haar de prinsesjes Beatrix, Irene en Marijke.
Zo’n tien minuten trekken moeder en dochters uit om hun 'schaatsheldin', zo bekennen ze allen, beter te leren kennen. Natuurlijk heeft Sjoukje het koninklijke 'geheim' van dit onderonsje nooit helemaal prijsgegeven, maar één ding wilde ze er later wel over kwijt: "De koningin vroeg me", zo vertelde Sjoukje vele jaren later, "dat ze nu wel een gouden medaille van me verwachtte in Innsbruck bij de Olympische Spelen, en dat ze zelf zou komen kijken. Nou majesteit, zo antwoordde ik, ik kan het niet beloven, maar ik zal mijn best doen."
En Sjoukje dééd haar best. Met een foutloze kür behaalde ze de eerste Nederlande gouden medaille bij de Winterspelen. Haar geheim in Innsbruck? "Bij de trainingen", zo onthulde Sjouke jaren later, "vertelde mijn trainer Arnold Gerschwiler waar de koningin zou zitten tijdens de beslissende kür. Toen dacht ik: dan rijd ik mijn kür speciaal voor haar. Dat werkte perfect. Ik voelde helemaal geen spanning, het ging fantastisch en ik haalde goud. Dat Juliana daar toen bij was, en zo enthousiast meeleefde, is voor mij altijd iets heel bijzonders geweest."
Bij het vijftigjarig jubileum van de Jaap Edenbaan, afgelopen december, werd vooral stilgestaan bij de betekenis van die eerste 400 meter-kunstijsbaan voor het Nederlandse hardrijden. En natuurlijk, die betekenis kan nauwelijks overschat worden. Maar dat de Jaap Edenbaan in de beginjaren ook veel heeft bijgedragen aan de kortstondige – en helaas nooit teruggekeerde - kunstrij-hype in ons land is vrijwel vergeten.
Maar de grote shows met haar op de Jaap Edenbaan (op wat nu de 'krabbelbaan' heet, de hal werd pas in 1973 gebouwd), zijn we inmiddels vergeten. Dankzij Polygoon, dat de shows prachtig in beeld bracht, kunnen we daar nu alsnog van genieten. Bijvoorbeeld van de Olympische huldigingsshow in 1964, waarbij het optreden van Sjoukje, heel uitzonderlijk voor die tijd, in kleur werd gefilmd. Een prachtig huldebetoon aan een unieke sportvrouw, die op 28 januari haar 70e verjaardag vierde.
Een documentaire over de schaatscarrière van Sjoukje Dijkstra en Joan Haanappel bekijken? Dat kan hier.