De opluchting stond op het gezicht van De Vries te lezen. “Het was voor mezelf ook een verrassing dat ik hier nu zo goed rijd.” Na zijn rit tegen de uiteindelijke kampioen Stefan Groothuis stonden er nog drie ritten gepland. “Met al die goede rijders wist ik niet al zeker dat het goed genoeg zou zijn voor een medaille.” Uiteindelijk wist niemand De Vries nog te passeren.
De Vries was als junior absolute wereldtop. In 2007 werd hij wereldkampioen en hij is nog altijd in het bezit van het juniorenwereldrecord op de 3000 meter. Maar onder Orie zat er weinig progressie in de carrière van De Vries. Hij kwam op de afstandskampioenschappen nooit verder dan een vijfde plaats. “Ik heb bij Control veel geleerd en ik heb het er super naar mijn zin gehad, maar het werkte gewoon niet.”
De zilveren medaille voelde als een bevrijding. “Dit was echt een barrière, ja, heel erg. Zo’n NK is voor mij heel belangrijk.” Toch voelde De Vries niet veel druk in de aanloop naar het toernooi. “Ik hoefde het alleen voor mezelf te doen. Er was geen druk van buiten.” Wat overheerste was een gevoel van rust. “Ik had meer zelfvertrouwen dan ooit.”
Van Velde was ook erg tevreden over De Vries. “Zoals hij nu rijdt is hij heel goed. Ik geef hem een 10. Ook Hospes en Michel Mulder rijden heel knap, maar wat De Vries deed, dat is wel ‘wow’.”
Hoewel De Vries er bij APPM financieel een stuk op achteruit gegaan is voelt hij zich perfect op zijn plek bij de ploeg. “Ik heb al veel van anderen geleerd en ook bijvoorbeeld Jesper Hospes dingen geleerd. Bij ons heeft iedereen wel iets waar hij heel goed in is.” En dat betaalt zich uit. “We hebben al meer medailles dan TVM”, lacht De Vries.
Zelfverzekerd richt De Vries zich nu op de komende maanden. “Het is mooi dat ik met nu voor de World Cups geplaatst heb, maar het seizoen is nog lang. Ik wil een stabiel seizoen rijden. Het is mooi om met deze prestatie de rest van de winter in te gaan.”