Selma Poutsma: ‘Ben blij dat ik weer meedoe in dit wereldje’

Geen nood: als Selma Poutsma heel blijft, en zoals ze zelf zegt ‘vooral haar eigen taken uitvoert' zonder te veel naar de concurrentie te kijken, komt ze vanzelf weer in de buurt van de beste sprintvrouwen. De koudwatervrees van het openingsweekend in de World Tour is ze kwijt. “Ik weet nu opnieuw hoe anders een wedstrijd is dan een trainingsrondje rijden. Dat ik in een race tegen dingen aanloop waar ik op de training minder mee word geconfronteerd. Wat ik nodig heb is wedstrijdritme, want zo word ik rustiger onder de spanning die de competitie met zich meebrengt”, zegt Poutsma daags voor de kwalificatiedag van World Tour 2, die ook in Montréal wordt verreden. “Want wat was het weer spannend, zo’n eerste keer na een lange periode zonder races op topniveau.”

Nog even opfrissen: de Haagse van origine heeft nog niet zo lang geleden een jaar van meer vrees dan hoop kunnen afsluiten, veroorzaakt door een merkwaardige bovenbeenblessure. Verstoken van duels op het ijs moest ze zich terug zien te knokken, dikwijls niet goed wetend wat haar herstel zou kunnen bevorderen. Voorzichtigheid werd de troefkaart bij dat koorddansen. En nu nog is dat aan de orde. “We blijven liever aan de juiste kant van de lijn”, aldus Poutsma, die in de aanloop naar de World Tour een beperkt programma afwerkte, zowel in de training als in de wedstrijden. Dat heeft geloond.

“Ik ben zo blij dat ik weer meedoe met de meiden, dat ik opnieuw onderdeel ben van de relayploeg waarmee ik zelfs alweer een medaille heb gewonnen. Mijn wereld is compleet anders dan die van een jaar geleden. Dat zorgt voor tevredenheid, omdat ik niet mag vergeten waar ik vandaan kom. Tegelijkertijd ben ik heel erg kritisch: het ontbreekt me aan ritme, aan gereden races; er is een hele lijst van verbeterpunten. Uit de videobeelden van het voorbije weekend heb ik verschillende zaken gehaald waarop ik me in de trainingen richtte. Ik schaatste mijn 500 meters te gehaast, maakte mijn slagen niet af. Dat soort dingen. Ze zijn logisch, omdat ik nog niet veel heb gereden. Ik loop er tegenaan, terwijl ik er twee seizoenen terug helemaal niet mee bezig hoefde te zijn omdat ik me comfortabel voelde en de races kon dromen. Het was vanzelfsprekend.

“Dat moet terugkeren. Zoiets kost tijd. Daarom is het supermooi dat ik in de eerste World Tour op de 500 meter tot en met de B-finale heb kunnen meedoen. Ik kon door de ritten heen groeien. Wat ik aan strijd heb gehad valt niet te simuleren in een training. Natuurlijk zou het fijn zijn als ik een of andere super woman was geweest die vanaf het begin zo goed zou rijden zoals ik dat twee winters geleden deed. Dat is niet het geval. Ik moet geduld hebben, me per rit verbeteren en alles weer onder de knie zien te krijgen.”

Als Poutsma daarin slaagt, kan ze misschien weer dagdromen over haar grootste individuele prestatie: een gedeelde gouden medaille in de World Cup van Seoul (december 2023). “Nou, daar zit ik nog ver vanaf hoor, zowel qua tijd als weten hoe ik die race moet neerzetten”, countert ze onmiddellijk. “Ik wist niet eens waar ik zou staan in het vrouwenveld. Na vorige week is het duidelijk dat er meer rijders aan de top zijn bijgekomen. Courtney Sarault is er een voorbeeld van: zij kan nu ook een 500 meter keihard rijden. Zij en de anderen (Xandra Velzeboer, Kim Boutin, Corinne Stoddard, Michelle Velzeboer, red.) zijn een stuk verder dan ik. Ik weet wat ik moet doen om er naartoe te kruipen. De data die er steeds worden verzameld, laten zien dat er iets meer nodig is.”

Het devies luidt: bouwen richting Milaan, waar het olympisch shorttracktoernooi de cliffhanger is van de jaargang 2025-2026. Februari ligt om de hoek; toch lijkt het traject lang genoeg om Poutsma naar haar piek te laten groeien. Wat ze vooral niet wil, is nu in een hogere versnelling doorgaan. Tijdens World Tour 2 wacht haar precies hetzelfde raceprogramma: 500 meter en de vrouwenrelay. “Ik zou graag ook meedoen aan de mixed relay, maar besef net zo goed dat ik me er fijner bij voel als mijn niveau net een tikje hoger ligt. Ons team start heel vaak vanaf de kop. Ik moet beter worden in dat aspect, ook in tactisch opzicht. Dus zeg ik: de wedstrijden die ik nu rijd, zijn prima voor me. Daar kan ik mijn energie volledig in steken.”