''Ik snap er niks van'', riep Jalvingh dus. De vraag was meteen waar hij dan niets van snapte. ''Dat ik blijkbaar toch elke keer het goede moment weet te kiezen'', was het antwoord van de Drent.
Dat deed Jalvingh op de Ireen Wüstbaan inderdaad. Samen met vijf kompanen ging hij er vandoor, en het zestal slaagde er uiteindelijk in het peloton een rondje te lappen. Daarmee was het halve werk gedaan, maar het sextet besefte goed dat er nog tien rondjes wachtten waarin om de winst gestreden moest worden.
Jalvingh wachtte dat niet af. Als een ervaren rot greep hij de pelotonsprint aan om er vandoor te gaan, samen met Johan Bakker. ''Ook de beroerdste niet’’, wist Jalvingh over zijn metgezel. ''Samen hebben we lekker doorgereden, en dan lukt het toch om weg te blijven.''
Maar de rijder van Adviesburo Harry de Wolff kende ook de kracht van zijn rivaal voor de winst. ''Hij kan snel aankomen.'' Maar dat geldt ook voor Jalvingh zelf, en dat wist hij uiteraard ook. ''Vrijwel steeds rijd ik momenteel het snelste rondje van de wedstrijd, en dat geeft natuurlijk vertrouwen voor zo’n finale.''
Jalvingh hield zijn opponent goed in de gaten, en zag hoe Bakker in de laatste bocht wat stilviel. ''Daarop ben ik er meteen omheen gereden en heb ik doorgesprint tot de finish.'' Hij werd niet meer bijgehaald, en kon zo zijn tweede overwinning van het seizoen bijschrijven.
''Onvoorstelbaar'', vond Jalvingh. ''Dat had ik echt niet durven dromen. Mijn seizoen is nu al goed, maar ik hoop natuurlijk dat er nog wat meer komt. Volgende week in Assen wil ik heel graag winnen. Dat is mijn oude thuisbaan.''
Een verklaring voor zijn succes had Jalvingh niet direct. Hij keek vooral naar de omstandigheden. ''Het was hier vandaag vochtig, met aangeslagen ijs. Eigenlijk net als in Den Haag. Misschien zijn dat wel de omstandigheden waarvan ik het moet hebben. Ik voel me er in ieder geval prettig bij.''
Erik Kooiman kon ook in Tilburg weer het podium beklimmen. Hij handhaafde zijn positie als leider in het klassement.