Het was natuurlijk best leuk geweest, zo’n Italiaanse primeur in de steenkoude Drontense ijshal. Maar net als een paar dagen eerder bij haar landgenoot Fabio Francolini was het Lollobrigida niet gegeven daarvoor te zorgen.
''Jammer’’, treurde Lollobrigida, die ondertussen haar duim en wijsvinger luttele centimeters van elkaar hield om het verschil met Schouten aan te duiden. ''Zoveel is het geweest, meer niet.’’ Tweehonderdste, gaf de uitslag aan. En dat is na zeventig ronden koers natuurlijk absoluut minimaal.
Even verderop stond Irene Schouten te glunderen. De Noord-Hollandse kon in de marathon wel weer een succesje gebruiken, en boekte dat dus in Dronten. En dat terwijl ze aanvankelijk niet eens zou rijden. ''In de ochtend hebben we nog een pittige schaatstraining afgewerkt, en daarna in de auto zei mijn trainer Johan de Wit dat ik best nog in Dronten kon rijden’’, vertelde Schouten.
Ze was succesvol geweest in de allereerste marathon van het seizoen, opende met een fraaie zege in Amsterdam. Maar daarna was het vooral moeizaam. ''Een paar keer net naast de winst gegrepen, paar keer gevallen. Allemaal net niet’’, vatte Schouten zelf samen. Het KPN NK Afstanden zorgde voor een ommekeer. Daar reed Schouten opeens weer heel hard. ''Ik verbeterde mijn persoonlijke records en barste plotseling weer van het zelfvertrouwen. Dat heb ik meegenomen naar de marathon.’’
Dat bleek in Dronten, waar Schouten keurig deel uitmaakte van de vijftien vrouwen tellende kopgroep, die halverwege de koers een ronde voorsprong pakte. ''Dat was wel pittig hoor’’, stelde Schouten. ''Je moet toch constant alert zijn, mag eigenlijk geen kopgroep missen. Dat vreet energie.’’
In de finale had ze toch nog voldoende over om de rest te weerstaan. Ze had het idee vooral te moeten afrekenen met Foske Tamar van der Wal, die op 300 meter de sprint aanging. ''Maar haar had ik na de laatste bocht meteen te pakken. ‘Zo’, dacht ik. Maar opeens zag ik iemand anders langszij komen. Dat was Francesca Lollobrigida. Ik kon daarna alleen maar denken dat ik van haar niet mocht verliezen.’’
Dat gebeurde dus ook niet, zij het nipt. Lollobrigida bleef treurend achter, al mag de Italiaanse zich troosten met de gedachte dat een zege slechts een kwestie van tijd is. Ze kwam naar Nederland om twee marathons te rijden. Dat zijn er inmiddels al een handvol meer. ''Ik vind het hartstikke leuk’’, vertelde Lollobrigida, die na de wedstrijd in Tilburg wel terugreist naar Italië. ''Maar begin december kom ik meteen weer terug. Ik wil dit gewoon voorlopig blijven doen.’’ Het peloton is gewaarschuwd.