Schouten wilde zichzelf na twee afstanden en twee overwinningen niet al te zeer op de borst kloppen. Ook al won ze zowel de sprint als de lange afstand van donderdag, toch bleef ze bescheiden. "Ik had meer gegokt op de lange afstanden. Lang ligt me beter."

Voor de afvalkoers wist ze wat haar te doen stond: de concurrentie afmatten. "Ze kijken erg naar mij." En om de sprintjes bij de afvallingen te vermijden zette Schouten een hoog tempo in. Zo hoog dat ze alleen vooruit kwam. "Dat geeft meer rust", lachte ze.

En zo gaf ze een showtje domineren weg op de baan in Haulerwijk. De handen ontspannen op de rug gelegd reed ze steeds verder weg van de groep. Uiteindelijk keek ze de andere meisjes zelfs in de rug en als toen de finale niet was begonnen had ze haar concurrentes nog kunnen dubbelen. Zo ver kwam het niet, maar zo ruim als Schouten won er niemand bij de pupillen, kadetten of junioren-B.

De druk om te winnen lag bij haar, gaf ze toe. "Ik wilde winnen", stelde ze eerst nog voorzichtig. "Ik vond dat ik podium moest rijden", vulde ze aan, maar eigenlijk was het van tevoren wel duidelijk dat ze maar met één uitslag tevreden mocht zijn: winst. "Ik was met een tweede plek niet blij geweest."

Hoeveel medailles er nog in het vat zitten voor haar, durft ze nog niet te zeggen. "Ik hoop veel."