De vreugde van Simon Schouten vormde een schril contrast met de totale ontreddering die de meeste rijders kenmerkte. Slechts een paar handenvol mannen haalden uiteindelijk de streep, en zij waren zonder uitzondering volledig uitgewoond.
Het waren hartverscheurende taferelen achter de streep. Volwassen mannen, stoere kerels, vielen huilend in de armen van iedereen die ze maar wilde opvangen. Jouke Hoogeveen, winnaar in helse wedstrijden op Zweeds natuurijs, was niet meer dan een zielig hoopje ellende. Pijn en totale uitputting tekenden zijn gezicht, waar de tranen vrijuit rolden. Ploeggenoot Durk Fabriek kon zijn emoties ook niet meer de baas.
Bram Bruschke, Sandor Stuut, Sander Kingma; noem ze maar op. Volledig gesloopt door de elementen en de koers wankelden ze over de streep. Als ze die al haalden. De meesten moesten voortijdig afhaken. Zoals Gary Hekman, die volgens ooggetuigen ’voor oud vuil’ in de sneeuw eindigde. In totaal haalden slechts 21 helden de streep, van de 103 die in de vroege ochtend gestart waren. Van hen sloot Erben Wennemars kapot maar gelukkig de rij.
En Rob Hadders dan, de man die iedereen op de Weissensee verbaasde met zijn haast bovenmenselijke krachtsinspanning. In zijn eentje knokte hij zich van het peloton naar de kopgroep, een gat van haast zeven minuten. Hij leek lang favoriet voor de winst, maar in de finale ging bij Hadders het licht volledig uit. Uiteindelijk kwam hij als een van de laatsten over de streep. De smaakmaker viel volledig uitgeput in de armen van ploegmanager Edward van Dijk.
Jochem Uithoven, ook al zo’n verhaal apart. De man van Team Brabant was ook een van de blikvangers in deze helse Alternatieve. Bebloed knokte hij zich naar de kop van de koers. "Op dertig kilometer van de streep ben ik gewoon gegaan. Maar het bleek dat dertig kilometer toch nog wel heel ver is. Op het moment dat Simon Schouten me hard voorbij kwam, kreeg ik toch wel even een flinke tik."
Die had hij eerder ook letterlijk al opgelopen. Na tachtig kilometer smakte hij hard tegen het ijs. "Mijn kin barstte meteen open. Ik bloedde als een rund." Van opgeven wilde de Brabander niet weten. "Ik heb het bloeden steeds gestelpt en uiteindelijk is het door de kou een beetje dichtgevroren." De EHBO inspecteerde zijn wond even en nam Uithoven meteen mee om de boel te hechten.
Simon Schouten zag het allemaal aan met dikke ogen van uitputting en emotie. Zijn blik dwaalde af naar het bord waarop de illustere winnaars van voorgaande edities prijken. "Daar sta ik straks ook bij, op dat bord", stamelde hij. "Dat was mijn doel vandaag. Ik wilde de jongste winnaar ooit worden. En dat lukt ook nog. Echt fantastisch."