Ruim een jaar geleden raakte Sanne Oosterwijk geblesseerd aan haar enkel. Die kwetsuur achtervolgde haar in de winter en deed haar beseffen dat plezier komende tijd de hoogste prioriteit moet hebben.
De meervoudig Nederlands kampioene inlineskaten bij de jeugd start deze zomer op verschillende baanwedstrijden. Hoewel een topsportster altijd streeft naar het hoogst haalbare, staat bij Oosterwijk dit seizoen iets anders centraal. “Na mijn blessure wil ik weer lekker rondrijden. Dat is mijn grote doel.”
Sinds april vorig jaar is dat plezier niet meer vanzelfsprekend. Tijdens de Europacup in Geisingen ging Oosterwijk door haar enkel. “De fysio kon niets vinden. Ik dacht dat het gekneusd was en wilde gewoon starten op het NK in mei. Maar mijn enkel was zo dik, dat ik niet eens in mijn schoen kwam. Als skeeleraarster ga je vaker door je enkel. Waarom hield ik er nu zo lang last van?”
Verder onderzoek was nodig, wat uitwees dat Oosterwijk een scheur had in haar enkelband. “Dat was even schrikken, maar het verklaarde ook een hoop.” Een lang herstel stond haar te wachten, dat gevolgen had voor haar winter. Ze reed weinig wedstrijden, al had dat ook een andere reden. “In de wintermaanden ben ik veel in het ziekenhuis geweest vanwege mijn longen. Sinds mijn geboorte heb ik last van astma. Dat had ik lange tijd onder controle, tot ik een keer flink ziek ben geweest. Mijn medicatie sloeg niet genoeg aan, waardoor ik extra onderzoek nodig had. Inmiddels heb ik andere medicijnen gekregen.”
De twintigjarige marathonschaatsster reed slechts twee races uit deze winter. “Ik kon niet zonder pijn schaatsen en vond het niet meer leuk om mee te doen. Ik was gewend de races met gemak uit te kunnen rijden in de Topdivisie. Afgelopen seizoen kon ik na dertig rondes niet eens meer op mijn benen staan, omdat ik zo instabiel was.”
“Ik vond het lastig”, vertelt Oosterwijk. “De hele zomer had ik al niks kunnen doen en de winter was niet veel beter. De fysio dacht dat de klachten de tweede seizoenshelft minder zouden zijn, maar ook dat viel tegen. Op een gegeven moment was ik er wel klaar mee.”
De Lelystadse besloot even geen wedstrijden te rijden. “Als ik aan de start stond, wilde ik voor mezelf goed rijden. Ik vond het heel lastig om elke keer met die teleurstelling om te gaan.” Mede op advies van haar ouders trok ze zich tijdelijk terug uit het peloton. “Zij zeiden tegen mij: ‘Wat voor nut heeft het om te rijden? Je wordt er niet beter van en voelt je na afloop alleen maar slechter.’”
Oosterwijk nam het dappere besluit een stapje terug te doen. Ze rijdt komend jaar bij de beloftes. “Ik wil weer met plezier kunnen starten en lekker koersen. Waarschijnlijk sluit ik me niet aan bij een ploeg, zodat ik op mezelf kan focussen. Ik hoop mee te doen in het klassement, in ieder geval voor de bovenste drie plaatsen. Als eenling kan ik veel ervaring opdoen. Vanuit het skeeleren heb ik al wedstrijdinzicht, wat mij gaat helpen in de koersen.”
“Het was wel een moeilijke beslissing”, blikt Oosterwijk erop terug. “Ik heb altijd Topdivisie gereden en vond het lastig dit stapje terug te doen. Ik heb veel gesproken met mijn trainers, mijn ouders en ook andere sporters. Dat heeft mij geholpen bij mijn besluit.”
Eerst nog een zomer genieten van de skeelerwedstrijden. Al kreeg ze vorige maand weer een tegenslag te verwerken: ze verzwikte haar andere enkel. “Het kapsel in mijn gewricht is daarbij beschadigd. Beide enkels zijn nu nog aan het herstellen. Met oefeningen moet het langzaam beter gaan, zodat ik straks weer zonder pijn kan rijden. Inmiddels ben ik er wel aan gewend dat de trainingen de ene dag beter gaan dan de andere. Ik heb er vrede mee. Deze zomer wil ik lekker rondrijden. Op het NK starten zou mooi zijn, maar daar heb ik geen specifieke doelen.”
Oosterwijk kwam vrijdagavond tijdens de derde landelijke baanwedstrijd tot de vierde plek op de 1000 meter. In de finale moest ze haar meerdere erkennen in winnares Evy van Zoest. De Apeldoornse was op haar beurt beter dan Patricia Koot en Bianca van der Meer. Fleur Huls won de sprintafstanden tijdens de eerste twee baanwedstrijden, zij werd in Rijssen – waar later deze maand het Daikin NK Baan gehouden wordt – op de zesde plek.
De lange afstand – een puntenkoers over 5000 meter - was een prooi voor Fleur Veen, die na het blessureleed van het afgelopen jaar weer helemaal terug lijkt te zijn. Ze versloeg Amber van der Meijden en Koot met ruime cijfers. Ook op deze afstand reed Oosterwijk naar de vierde plek.
Bij de mannen was er een heel aardig startveld op de 1000 meter, maar liefst 33 deelnemers stonden op de baan. Van al die mannen was Teun de Wit de beste. Hij versloeg in de finale Jordy van Workum en Jorian ten Cate. Die laatste was wel de beste op de puntenkoers. Hij was sterker dan Ruben Ligtenberg en Ronald Haasjes.
Uitslagen van de landelijke baanwedstrijd in Rijssen verschijnen hier.
