Gevoelens van trots, opluchting en teleurstelling lagen dicht bij elkaar op de tweede dag van de Dutch Open Shorttrack. In de strijd om World Tour-tickets deed Daan Kos goede zaken, al liep hij ook een blessure op. Melle van ’t Wout was wederom sterk op de 500 meter, wat tranen deed opwellen bij zijn jongere broer Jens. Voor Itzhak de Laat was het een ‘klotendag’.
Vlak na de finale van de 500 meter stroomden de waterlanders over de wangen van Jens van ’t Wout. Niet omdat hij zijn tweede afstand van het weekend had gewonnen, maar vanwege de prestatie van zijn oudere broer. Net als vorig weekend finishte Melle als tweede. Ooggetuige van dat spektakel was Jens, die direct na de eindstreep zijn hoofd omdraaide en na het finishen van zijn broer ‘Let’s fucking go’ uitschreeuwde, doelend op de trip naar Montréal die beide broers zeer waarschijnlijk kunnen boeken.
“Eerst waren we samen aan het juichen, daarna was er veel emotie”, blikt Melle terug. “Jens is zo trots dat ik terug ben op niveau. Hij heeft mijn blessure van dichtbij meegemaakt en gunt mij de wereld. We wilden dit zo graag weer samen doen. Om op een en twee te eindigen is het mooiste wat er is.”
Ondanks – of juist omdat – de druk hoog was. Melle van ’t Wout haalde weinig punten op de 1500 meter en is al uitgeschakeld op de kilometer. Voor een trip naar zijn voormalig thuisland was een podiumplek op de 500 meter vereist. “Ik presteer het best wanneer er veel op het spel staat. Dat vind ik het fijnst rijden. Er zijn geen excuses, gewoon gaan. Voorheen vond ik die druk vervelend, maar ik heb het om kunnen draaien. Zo vind ik het een leuke uitdaging om vanaf de vierde positie te starten. Wanneer het lukt, denk je: holy shit, dat heb ik geflikt.”
Voor Daan Kos had de dag twee gezichten. Aan het begin van het middagprogramma finishte hij als derde op de 1500 meter, waardoor hij vrijwel zeker is van deelname aan de World Tour. Op het kortste nummer werd hij onderuit geschoven door een Hongaar. “We vlogen hard de boarding in”, zegt Kos. “Ik moest even blijven zitten om bij te komen van de klap. Mijn heup is nu beurs, maar gelukkig heb ik geen schade aan mijn hoofd. In dat opzicht valt het mee. Alleen voelde ik direct dat starten er vandaag niet meer in zou zitten.” Nader onderzoek heeft uitgewezen dat Kos’ heup gekneusd is. Zondag wordt besloten of hij de afsluitende 1000 meter en de relay rijdt.
Kos kijkt desondanks tevreden terug op de races die hij dit en vorig weekend reed. “Jens is nu buiten bereik, deze tweede plaats achter hem in het klassement was het hoogst haalbare. Ik merkte de afgelopen weken al dat ik fysiek heel sterk was, alleen technisch ging het schaatsen nog niet zo goed. Door het nemen van initiatief en het controleren van de races ben ik ver gekomen.”
Na vijf racedagen staan de gebroeders Van ’t Wout, Kos, Teun Boer en Kay Huisman er goed voor in de strijd om de World Tour-tickets. Friso Emons, Bram Steenaart en Itzhak de Laat hebben een goede slotdag nodig. “Het was een klotendag”, zo vatte Itzhak de Laat zelf zijn 1500 en 500 meter samen. Op het eerste nummer kreeg hij een penalty na een alles-of-niets-inhaalctie, op het tweede onderdeel kwam hij in de kwartfinale tekort. “Zonde van de 1500 meter, want ik had de potentie de finale te halen. Was dat gelukt, dan had de dag er heel anders uitgezien.”
De 31-jarige shorttracker weet dat hij altijd in het seizoen moet groeien. “Maar ik ben beter dan voorgaande jaren. Scherper. Het niveau is hoog, waardoor het heel moeilijk is om het verschil te maken. Ik ben nu niet bezig met de punten, misschien sta ik achtste in het klassement, misschien vijfde. Ik heb dat niet nodig om mijn kop erbij te kunnen houden.”
Maar ook zonder rekensom weet De Laat dat hij sterke slotdag nodig heeft om zich bij de World Tour-ploeg te rijden. “De 1000 meter is een bikkelharde afstand, waarbij de eerste rondes vaak doorslaggevend zijn. Als ik agressief kan racen en daardoor vooraan zit, kan ik het naar huis rijden. Als ik vierde lig in een snelle rit waarin niemand meer iets kan op het einde, is het voor mij snel afgelopen.”
Door de afmeldingen van Zoë Deltrap (lichte hersenschudding) en Selma Poutsma (ziek) is de competitie bij de vrouwen flink uitgedund. Desondanks was er op de tweede dag van de DOS een mooie strijd te aanschouwen. De Canadese Victoria Jean-Baptiste legde Xandra Velzeboer het vuur aan de schenen. In de finale van de mixed relay startte het twintigjarige talent sneller dan de explosieve Nederlandse, een trucje dat ze herhaalde in de eindstrijd van de 500 meter, al raakte ze daarbij wel even de messen van Velzeboer. “Daardoor ging ze net eerder de bocht in, maar het maakte het een leuke race. Ik daagde mezelf uit door haar net voor de bocht in te halen. Dat is altijd tricky. Ik verloor snelheid en raakte de leidende positie gelijk weer kwijt. Uiteindelijk werd het een inhaalrace”, vertelt Velzeboer, die haar schaats nipt eerder over de streep kon laten glijden. Ze gaat ongeslagen de slotdag in.
