Rookard stapt uit de schaduw

Zaterdagmiddag werden al haar opofferingen beloond. De 27-jarige Amerikaanse volbracht in het Berlijnse Sportforum de 3000 meter in een tijd van 4.04.39 en won zodoende tot ieders verbazing de wereldbekerwedstrijd. Rookard bleef onder meer olympisch kampioene Martina Sablikova uit Tsjechië voor, die met een tijd van 4.05.83 zilver kreeg. Ireen Wüst werd achtste: 4.08.75.

Terwijl alle schaatskenners stomverbaasd de doopcel van die onbekende Rookard lichtten, reageerde de winnares zelf uiterst nuchter: "Dit is voor mij de bevestiging dat, als ik hard werk en geduldig blijf, de resultaten zullen komen'', sprak ze.

Rookard was een wereldtopper in het inlineskaten, maar besloot in 2005 ermee te stoppen toen bij haar moeder bloedkanker was ontdekt. Ze gaf haar nomadenbestaan op, zodat ze haar moeder kon verzorgen. Om toch nog aan topsport te doen besloot ze in de buurt van haar woonplaats - Woodhaven, Michigan - aan gewichtheffen te gaan doen. Toen ze twee jaar later de kans kreeg om zich aan te sluiten bij een trainingsgroep van schaatsers, gaf haar moeder het beslissende zetje. "Ze dreigde me uit het huis te schoppen als ik dat aanbod niet aanvaardde'', sprak Rookard.

Aanvankelijk vond ze 't maar niks, dat langebaanschaatsen ("It sucked''). Haar coach Kip Carpenter vond dat Rookard het best tot haar recht kwam op de 1000 en 1500 meter, maar de rijdster dichtte zichzelf meer kansen toe op de langere afstanden. "Laat ik het zo zeggen: we hebben er flink over gekibbeld. En na drie jaar heb ik eindelijk mijn zin.''

Wrang genoeg maakten haar ouders haar debuut op de Olympische Spelen niet meer mee. Haar vader overleed aan een hartaanval toen Rookard achttien jaar was. Haar moeder bezweek in december 2009 aan de kanker. Gesteund door haar vijf zussen en een broer gaf de schaatsster haar ambities op dunne ijzers niet op. "Ik volhardde, omdat ik wilde afmaken waar ik aan begonnen was'', zei Rookard in een interview met New York Times. "Voor mijn familie en al die mensen die kleine dingen voor me gedaan hebben, zoals me naar de training rijden en me aanmoedigen tijdens wedstrijden. Ik wilde hen op deze manier daarvoor bedanken.''

Tijdens de Winterspelen van Vancouver bleef de beloning nog uit, haar twaalfde plaats op de 3000 meter sprak niet tot de verbeelding. Na een lange zomer hard trainen, eiste ze in Berlijn de hoofdprijs op. "Ik voel me bevoorrecht'', zei Rookard.