Wie weet, verrijst hij weer helemaal. Zekerheden bestaan er niet in de sport. Wanneer de passie echter onverminderd aan boord blijft, zijn toppers – ook de gevallen – tot veel in staat. Het voorbije weekend moest Roest, nog altijd slechts 29 jaar, zich als het ware door een modderbad ploegen om de finish te bereiken. De 1500 meter werd een beproeving die een tiende plaats opleverde, wat genoeg was om over een kleine twee weken in een vol Thialf te mogen jagen op World Cup-startrecht. De aandacht ging echter volledig uit naar zijn favoriete nummer, de vijf kilometer. De oefensessies in de voorbije weken, twee drie kilometers en een vijf kilometer, waren namelijk geen overtuigende optredens te noemen. De eis om te slagen: top-7 in het klassement zonder reeds voor het NK gekwalificeerde rijders. De meevaller van de dag was dat Roest in het slotkwartet kon straten, zodat hij wist wat er qua tijd nodig was.
Roest, die voor deze belangrijke klus plotseling zijn oude schaatsen opnieuw uit het vet had gehaald, verzaakte niet. Sterker nog, hij maakte er, op zijn huidige niveau, een zeer stabiele rit van. 30,0, 30,6, 30,7, 30,8, 30,8, 31,0, 31.1, 31,0, 30,9, 31,1 en 31,2 leidden tot een eindtijd van 6.30,23, goed voor de tweede plek achter Reggeborgh-collega Marcel Bosker. Missie volbracht. Er bungelde weer een dikke, denkbeeldige strohalm voor zijn ogen waaraan hij zich hopelijk zal kunnen optrekken de komende maanden.
