Rodigari houdt ploeggenoot Yuri Confortola verantwoordelijk voor het oplaaien van het smeulende vuurtje. De 27-jarige Italiaan vroeg Rodigari, die de jongste junioren bij de club in Bormio coachte, afgelopen seizoen om hem bij te staan in zijn voorbereiding naar de Europese kampioenschappen. Confortola kon wel een sterke sparringspartner gebruiken.
"Hij vroeg me om terug te komen bij het team. Dat zette me aan het denken", vertelt Rodigari, die nadat hij gestopt was nooit dacht aan een comeback. Na de WK in Sheffield in 2011 was hij klaar met het schaatsen. "Ik heb zeventien jaar lang wedstrijden gereden. Ik was er moe van, maar de rust is goed geweest voor mijn hoofd."
Sinds afgelopen mei is Rodigari weer volop in training. Hij realiseert zich dat individueel succes moeilijk zal worden, met slechts een paar maanden training in de benen. Maar op de aflossing wil hij met zijn ervaring en instinct een bijdrage leveren aan teamsucces. "Nico is verbazingwekkend op de aflossing. We hebben hem nodig. Hij kan de anderen rustig houden. Hij is niet iemand met grote emoties, zoals de andere Italianen", stelt zijn Canadese coach Eric Bedard.
"Het is goed om zo'n jongen erbij te hebben. Ze pushen elkaar iedere dag op de training en Nicola wordt stap voor stap beter", aldus Bedard. De Olympische Spelen bereiken is voor de Italiaanse ploeg een uitdaging.
De afgelopen drie jaar kwam het team niet voor in de top acht. Maar de terugkeer van Rodigari lijkt zijn uitwerking niet te missen. Na de eerste twee wereldbekers staan de Italianen achtste in het wereldbekerklassement.
Herhalen ze dat kunstje dit weekeinde in eigen huis en volgende week in Kolomna, dan mag Rodigari zich op gaan maken voor zijn vierde Olympische Spelen. "Het is mogelijk, maar het zal moeilijk worden", is Rodigari realistisch over de kansen. "Zes teams, waaronder Nederland, zijn heel sterk en dan zijn er nog een stuk of vier teams voor de overige twee plekken. Ik ben klaar om er voor te vechten."
Bedard verwacht dat, mocht Italië Sotsji halen, de rol van Rodigari binnen het team zal uitgroeien. Met een paar maanden extra training, kan de veteraan van de ploeg, die al olympisch zilver op de aflossing in 2002 won, alleen nog maar sterker worden.
"Hij heeft de kwaliteit om te verrassen tijdens een race en levert een groot aandeel aan de ploeg. Nicola is nu nog geen slotrijder, maar dat kan nog veranderen. Hij verbaast ons al sinds mei."
Voor Rodigari is het soms nog even omschakelen. Wat vroeger makkelijk ging, is na twee jaar ertussenuit toch net even lastiger. "Mijn benen willen niet altijd doen wat mijn hoofd wil", legt Rodigari uit. "Maar het is makkelijker dan iedere dag naar je werk gaan."
Dat werk als park ranger in het 'Parco Nationale dello Stelvio' in de bergen ten noorden van Bormio wijkt nu voor zijn grote passie. "Het is een mooie baan. Je bent iedere dag buiten en kunt genieten van de wilde dieren. Maar schaatsen is wat ik het grootste deel van mijn leven heb gedaan."