Op 24-jarige leeftijd maakt Robin Groot bekend af te zwaaien als langebaanschaatsster. De vele tegenslagen van de afgelopen seizoenen hebben ervoor gezorgd dat ze zich niet meer honderd procent kan geven. “Ik word niet meer gelukkig van schaatsen.”
Nadat Robin Groot op Instagram had gepost dat ze afscheid neemt, werd ze overspoeld met berichten en telefoontjes. Van mensen die haar zeer dierbaar zijn tot fans die aangeven haar te zullen missen tijdens de grote wedstrijden. “Het doet me veel dat ze allemaal de moeite nemen mij te berichten.”
Voor velen kwam het afscheid als een verrassing, voor Groot allerminst. “Het idee om te stoppen speelde al langere tijd in mijn hoofd, maar ik wilde er niet aan toegeven. Het voelde als opgeven. Ik wist dat er veel meer in mij zat. Door tegenslagen op de verkeerde momenten heb ik dat niet kunnen laten zien.”
Hoewel Groot de afgelopen jaren bij Team IKO-X2O grote stappen zette in de trainingen, kon ze het op de beslissende momenten niet laten zien. “Afgelopen winter had ik een ontstoken wond op mijn enkel, waardoor ik het World Cup Kwalificatietoernooi met antibiotica moest rijden. Ik had even nodig om te verwerken dat ik daardoor de wereldbekers miste. Dat is me de laatste jaren te vaak overkomen. Ik was ziek, had een ontstoken enkel of last van corona... Elke keer was er weer een teleurstelling die ik te boven moest komen. Het schaatsen maakte me vaker ongelukkig dan gelukkig.”
Groot probeerde de twijfels weg te duwen. Ze wist dat ze beter kon en had verschillende doelen voor ogen. Bovendien liep haar contract door. Afgelopen februari kreeg ze opnieuw een tegenslag te verwerken. Door ziekte kwam ze niet verder dan een dertiende plek op de drie kilometer van het NK Afstanden. Is dit het nog wel?, vroeg ze zich af. Ze begon al na te denken over het leven na het schaatsen. Desondanks zette ze door. “Tot het moment kwam dat ik er niet meer honderd procent voor kon gaan, maar slechts 95.” Toen wist ze dat het klaar was.
Ze deelde het nieuws met haar coaches, die ze nog niet eerder had meegenomen in haar gedachtes. “Ik had het niet eerder uitgesproken naar ze, omdat ik er dan aan toe zou geven. Ik wilde liever die twijfels uit mijn koppie. Pas op het laatste moment heb ik ze erbij betrokken. Ze schrokken en vonden het jammer dat ik ermee stopte, want ze wisten hoeveel beter ik nog kon worden. Maar ze begrepen het ook. Zij hebben gezien hoe erg ik soms in een dal zat na een nieuwe tegenslag.”
De boodschap vertellen aan de ploeg, met name aan haar twee vriendinnen Joy Beune en Pien Hersman was niet eenvoudig. “Joy en Pien moesten allebei huilen toen ze het hoorden. Het is heel jammer voor ze. We hebben het zo fijn gehad met z’n drieën. Met Joy heb ik 5,5 jaar in een team gezeten. We waren bijna elke dag samen. Heel stom dat het nu voorbij is”, vertelt Groot. Die vriendschap gaat zo diep dat ze de bijnaam ‘schaatszusjes’ kregen. “Stoppen was de moeilijkste beslissing die ik ooit genomen heb. V-r-e-s-e-l-i-j-k. Schaatsen blijft voor mij de mooiste sport die er bestaat, maar ik kan er niet meer volledig voor gaan.”
Groot beëindigt abrupt haar seizoen en neemt afscheid van het team. “IKO-X2O betekent hartstikke veel voor mij. Ik ben de ploeg erg dankbaar. Het is mijn familie en ik ga ze ontzettend missen. Niet alleen de rijders, ook de staf en de fysio’s. Ik heb zoveel lol met iedereen gehad en enorm gelachen. Het is gek dat ik er geen onderdeel meer van ben en ze niet meer elke dag zie.”
Hoewel het een emotioneel gezien een zware periode geweest is, overheersen toch de positieve gevoelens bij Groot. “Ik kijk met trots terug op mijn carrière. Ik ben zo jong begonnen en heb altijd meegedaan op het hoogste niveau van mijn leeftijdscategorie. Ik heb de meeste van mijn meisjesdromen waargemaakt. Ik werd wereldkampioene bij de junioren. Niet een keer, maar vier keer. Ik wilde naar Heerenveen verhuizen en fulltime topsporter worden, leven zoals die schaatsers op tv. Dat is me allemaal gelukt”, somt Groot op. “Hoe weinig mensen hebben zo’n leven mogen leiden?”
De komende maanden neemt ze de tijd om alles te verwerken. Ze vertrekt uit Heerenveen en pakt haar studie sportmarketing weer op. “Het geeft me rust dat ik straks weer routine heb en niet gelijk op zoek hoef naar een baan. Maar eerst even op vakantie, dan zal pas echt alles bezinken.”
Want wat heeft ze een bijzondere reis gemaakt. Vier wereldtitels junioren werden gevolgd door een lastige periode bij Jumbo-Visma. Bij IKO-X2O hervond ze het plezier in de sport en behaalde ze haar beste prestatie bij de senioren: vierde op het EK Allround. “Ik heb mijn meisjesdroom geleefd. Daar word ik stil van.”
