Rianne de Vries (34) debuteerde vrijdag als coach bij de Odido World Tour 4 in Dordrecht. Officieel deed ze dat namens Bosnië-Herzegovina, maar ze begeleidde nog een tiental rijders uit alle windstreken. “Het is wel even wennen.”
Jarenlang was ze vaste gast in Dordrecht. Elf seizoenen maakte Rianne de Vries deel uit van TeamNL Shorttrack. Bijna jaarlijks deed de equipe van bondscoach Jeroen Otter de Optisport Sportboulevard aan voor een grote internationale wedstrijd: World Cup, EK of WK. Altijd volle bak, met fans die zich enthousiast achter de eigen rijders schaarden.
“Toen ik hier binnenkwam, voelde dat wel even als thuiskomen”, zegt De Vries, die zich gisteren voor het eerst weer in Dordrecht meldde. “Ik kreeg wel weer zin om zelf op het ijs te stappen. Je voelt die sfeer. Dordrecht was altijd dé wedstrijd waar we naar uitkeken. Het voelt heel goed om hier terug te zijn.”
Rianne werkt dit weekeinde met een accreditatie als coach van een Bosnische shorttracker, Tarik Omeragic. Maar ze heeft nog tien pupillen die ze van tips, peptalks en racestrategieën mag voorzien. Dat gezelschap bestaat uit een Francaise, twee rijders uit Letland, twee Oekraïense schaatsers, drie Kroaten, een Litouwer en een rijder uit Luxemburg. Een bont gezelschap, dat traint bij het ISU Center of Excellence in Heerenveen.
Rianne de Vries werkt daar sinds afgelopen zomer als assistent-coach, naast hoofdcoach Benny Bruggemans. Naast die buitenlandse shorttrackers traint ook nog een dozijn Nederlandse subtoppers bij dit centrum in Thialf. Die heeft zij recent als coach begeleid tijdens de Dutch Open Shorttrack en de selectiewedstrijden voor de World Tour. In Dordrecht maakt ze dus haar internationale debuut als coach.
“Het is best wel even wennen”, zegt de Friezin. “Ik moet nog een beetje aftasten. Hoe help ik ze het best? Hoe zorg ik dat ik op het juiste moment bereikbaar voor ze ben, of juist even afstand houd?” De bescheidenheid, die haar siert als mens, maar haar soms in de weg zat als topsporter, is ze niet kwijt.
De Friezin reed wel bijna een decennium mee in de wereldtop. Ze was aanwezig op drie Olympische Spelen, won met het relayteam één wereld- en drie Europese titels en werd in 2017 Europees kampioen op de 500 meter. Ze zwaaide af in maart 2023 en rolde vrijwel direct het trainersvak in. Haar diploma ST4 had Rianne al vele jaren op zak. Ze werd eerst assistent-trainer bij het Gewest Fryslân van de KNSB, sinds afgelopen zomer vertolkt ze die rol dus bij het Center of Excellence.
“Het werk bevalt prima, ik kan goed met de rijders overweg” vertelt Rianne. “In het begin dacht ik: wie ben ik nou en wat heb ik nou bereikt? Maar ze komen juist met vragen naar me toe en dan merk ik zelf: ik heb toch wel wat geleerd de afgelopen jaren en het is fijn om die kennis en ervaring met hen te delen.”
Hoofdcoach Bruggemans is blij met zijn assistent. “De samenwerking is geweldig.” Hij prijst haar inbreng, ziet dat ze als ex-topper prima met hun atleten overweg kan. “Als ik iets tegen de rijders zeg, nemen ze dat geloof ik wel van mij aan. Maar als Rianne de Vries iets tegen hen zegt, dan ís het ook zo! Dat merk je aan de rijders. Een compliment van haar komt echt bij ze binnen.”
Het is geen sinecure om elf rijders uit zeven verschillende landen te begeleiden tijdens een World Tour-wedstrijd. Het is vaak al een haastklus om tussen twee races je rijders te vinden voor een peptalk of korte bespreking. Nu komt daar nog een logistieke uitdaging bij: ze zitten in verschillende kleedkamers, verspreid door het stadion. Rianne: “Het is soms even zoeken.” Benny: “Het is niet te doen. Ze zitten echt in alle hoeken van het stadion. Soms lossen we het op via de groepsapp.”
Tijdens ritten zie je coaches instructies schreeuwen vanuit de speciale coachbox. Daar is Rianne nog niet te vinden. “Ik denk dat ik me daar ook nog niet heel lekker voel, hoor. Dat is ook een drempel waar je overheen moet. Op dit moment zou ik ook niet goed weten wat ik de rijders kan meegeven als ze op het ijs staan. Jeroen (Otter, red) had zo zijn handgebaren, omdat je met dat lawaai toch niets kunt verstaan. Ik denk dat dat voor mij ook fijner zou werken dan daar te staan schreeuwen.”
Rianne en Benny instrueren hun rijders - als ze die op tijd te pakken krijgen – vooraf, zodat ze tijdens een race weten wat te doen. De meesten hebben ook nog te maken met een bondscoach of teamleider van hun eigen land. Rianne: “Ze trainen alleen bij ons, nu zijn we hier ook om hen te begeleiden. Het is niet zo dat we vooraf met al die bondscoaches afspraken hebben gemaakt. Misschien komt dat later nog.”
Wist ze als rijder van TeamNL feilloos haar weg te vinden, het is nu vooral aftasten en zoeken naar de juiste aanpak. Het grote doel is uiteraard hetzelfde: “We willen zo veel mogelijk rijders op de Spelen krijgen”, zegt Rianne. Voor de meesten komt Milaan nog te vroeg, maar drie of vier rijders maken serieus kans op een olympisch ticket. “Het is lastig, maar je wilt het maximale eruit halen.” Of Rianne ook meereist naar Italië als enkele rijders de Spelen halen? Waarschijnlijk niet. “Als er al iemand meegaat, zal dat Benny zijn, en dan blijf ik in Heerenveen om te trainen met de thuisblijvers.”
