De wedstrijd in Goingaryp geldt algemeen als de revanchewedstrijd voor het NK op natuurijs. In dat opzicht zou de overwinning een schrale troost kunnen zijn voor Foske Tamar van der Wal. Maar juist de vrouw op wie ze die revanche dan zou moeten nemen – de nieuwe nationaal kampioene Yvonne Spigt – ontbrak in het Friese land.
Veel zal dat Van der Wal uiteindelijk niet uitmaken. De Groningse zag ook wel dat maar bijzonder weinig vrouwen de reis naar Goingaryp hadden ondernomen, maar velde geen oordeel. "Iedereen heeft zijn eigen redenen, maakt zijn eigen keuzes. Dat heb ik zelf ook gedaan door de alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee te laten schieten. Zo gaat dat. En vergeet niet dat de vrouwen geen profs zijn. Er moet ook gewoon gewerkt worden. Dat speelt ook mee."
Van der Wal keek ook nog even terug naar de woensdag, een dag die haar niet veel plezierigs bracht. Niet alleen miste ze voor de tweede keer dit seizoen een nationale titel, maar ook kreeg ze ’s avonds nog de boodschap dat de Elfstedentocht nu niet doorgaat.
"Tja, die titel, daar kon ik best vrede mee hebben. Natuurlijk is het vervelend, maar ik kon er weinig aan veranderen. Ik heb alles gegeven, en op het moment dat alles weer bij elkaar kwamen, zat er weinig meer in."
De pijn van de Elfstedentocht was ook enigszins draaglijk. "Hij kwam natuurlijk wel heel dichtbij. Iedereen werd steeds enthousiaster, en ik ook. Nu gaat het dan niet gebeuren, en da’s heel jammer. Maar ik heb nog heel wat jaren te gaan en moet maar hopen dat hij dan een keer wordt gereden."
Toch moet het knagen, want in haar huidige vorm zou Van der Wal de absolute topfavoriete geweest zijn. "Ja, maar daar doe ik weinig aan. Er zijn meer schaatsers geweest die in de vorm van hun leven geen Elfstedentocht hebben gehad."
Van die vorm gaf Van der Wal in Goingaryp overigens opnieuw blijk. Vanaf het begin was ze actief, en al snel werd het kleine veld uit elkaar getrokken. Er vormde zich een kopgroep van vijf, met verder ook Carla Zielman, Daniëlle Lissenberg, Erna Last-Kijk in de Vegte en Jolanda Langeland. Dat kwintet had al vlot een flinke voorsprong.
In de laatste ronden reed Van der Wal vervolgens weg met de ook al sterke Zielman, maar mede door het werk van Langeland werden ze weer teruggehaald. In de sprint was er vervolgens niemand die Van der Wal kon kloppen.
Van der Wal kon na afloop lachen om alweer haar negentiende overwinning van dit seizoen. "Elke wedstrijd is er eentje, en elke wedstrijd wil ik winnen. En het blijft nog steeds goed gaan. Ik herstel goed, voel me nog steeds sterk en hoop dat dat nog even zo blijft." Geen volger die daaraan twijfelt. Foske Tamar van der Wal gaat gewoon ook de laatste weken goed zijn, en daarmee een heel seizoen goed presteren.
Dat weet ook de rest, en daarom was Jolanda Langeland ook blij met plaats twee. "Achter Foske is dat momenteel het maximaal haalbare", wist de rijdster uit Bedum. "Ik was ook blij dat we weer met vijf bij elkaar kwamen, en het is mooi dat ik in de sprint die tweede plek kon pakken."
Ook nummer drie Erna Last-Kijk in de Vegte lachte breeduit. "Ik wist dat ik achter Foske moest zitten om in de sprint kans te maken op het podium. Dat lukte, en zo word ik hier toch nog derde. Da’s mooi."