"Ik moet helaas de mensen die met me meeleven teleurstellen: ik heb wéér een slechte nacht gehad. De lucht hier in het hotel is heel droog. Bijna iedereen heeft daar last van. Je moet hoesten, komt moeilijk in slaap. Dat is precies wat mij overkwam, terwijl die slaap juist nu zo belangrijk is."
"Het begon nu om twee uur ‘s nachts. Een hoop lawaai en daar ga je je aan irriteren omdat je als zo lastig in slaap komt. Dat lukte uiteindelijk toch. Werd ik om vier uur en om half vijf wakker gebeld. Telefoon. Waarschijnlijk de receptie, maar als ik opnam kreeg ik geen reactie. Geloof me, dan stuiter ik echt redelijk verontwaardigd door de kamer. Gelukkig ben ik rond vijven toch in slaap gevallen."
"Ik had al wel de wekker uitgezet omdat ik toch wat uurtjes wilde maken, waardoor ik uiteindelijk om tien uur wakker werd. Betekende wel dat ik het schaatsen in de ochtend meteen moest overslaan. Jammer, ik had liever even gereden. Dan kan ik wel volledig illegaal op een ander uur gaan rijden, maar de trainingsuren van de A- en B-groep zijn strikt gescheiden en ik had geen zin om van het ijs geplukt te worden. Bovendien voelde ik me toch zo slap als een vaatdoek."
"Vandaag nog wel geprobeerd wat kaartjes te sturen naar het thuisfront. Altijd leuk natuurlijk. Mooie kaartjes gevonden met beelden van Astana. Alleen nog een postzegel en ik was klaar. Kreeg ik te horen dat ik naar een of ander oud plein in de stad moest. Was echt een paar kilometer verderop."
"Ik nog grappig doen en vragen of dat het enige verkooppunt was in heel Astana, waarop die man me bloedserieus aankeek en antwoord ’ja’. Ik vertelde nog even dat je in Nederland op elke straathoek postzegels kunt kijken, maar de man keek me alleen maar aan, en je zag hem denken: ’opschepper’. Ik heb de kaartjes maar laten zitten, maar het bleef me wel bij dat zoiets vanzelfsprekends in Nederland in een ander land echt totaal anders kan zijn."
"Er was trouwens meer verbazingwekkends. Met Bob de Jong was ik na de lunch nog even een bakkie aan het doen. We wilden nog wat keelsnoepjes kopen, inderdaad om ‘s avonds in de kamer niet te hoesten, en belandden in de supermarkt. Zie ik daar ineens stroopwafels liggen. Echt waar. Kazachstaanse stroopwafels. Ik heb een pak meegenomen voor thuis, al besef ik daarmee dat ik Kazachstaanse stroopwafels importeer naar het land dat die dingen heeft uitgevonden, maar laten we het erop houden dat ik even de concurrentie wil checken. We moeten natuurlijk wel nummer één blijven op gebied van stroopwafels."
"Daarna heb ik de focus toch wel op de race gelegd. Ik start morgenochtend mijn tien kilometer om vijf voor half twaalf, dat is vijf voor half zeven Nederlandse start. Mijn tegenstander is een Rus, waarvan ik verder niets weet behalve zijn persoonlijk record van 13.41. Dat vind ik voor nu het belangrijkste om te weten, verder moet ik het toch helemaal zelf doen. In hetzelfde kwartet start trouwens ook Shani Davis, dus misschien heb ik daar nog wat aan. Ik wil in ieder geval mijn persoonlijk record verbeteren. Dat staat nu op 13.17. Zou mooi zijn als ik onder de 13.10 kan duiken, maar dan moet alles meezitten."
"Maar het eerste dat ik morgenochtend doe, is kijken hoe mijn ploeggenoten van Telstar/Primagaz het hebben gedaan in de marathon in Assen. Daar ben ik toch steeds mee bezig. Ik hoop dat ze iets leuks kunnen doen. Misschien met Frank Vreugdenhil. Die is in topvorm en het is ook nog eens zijn thuisbaan. Morgenochtend als ik wakker ben meteen naar een uitslag zoeken."
"Daarna is het dan al snel naar de ijsbaan. Tenminste, als ik daar aankom. Ze pendelen hier met bussen, maar de ene is nog ouder dan de ander. Ze hebben drie bussen, één uit Italië, één uit Spanje en eentje uit Nederland. Ik wil niet eens weten hoeveel kilometers er al op de tellers staan. Die dingen stinken enorm en vallen bijna uit elkaar van ellende. Dat laatste is dus vandaag ook echt gebeurd. Schaatsers moesten gewoon het laatste stuk naar de ijsbaan lopen en kwamen daarna met een shuttlebusje weer terug. Dat kan ik dus morgenochtend niet gebruiken."
"Nu is het tijd om naar bed te gaan. Een keelsnoepje, hopelijk niet al te veel lawaai en dan een lekkere nacht maken om vervolgens morgen te knallen. Welterusten."