“Ons schema vermeldde vandaag een training van drie, vier uur. Dat was mooi een ritje van Eemdijk naar Staphorst. Het bleek nog goed uit te pakken ook, dat ik op de fiets naar de skeelerrace ben gereden, want ik voelde me in de wedstrijd erg lekker”, sprak Bart Hoolwerf tevreden. Hij had net zijn derde dagprijs op een rij in de Reggeborgh Inline Driedaagse via een spectaculaire spagaatfinish veiliggesteld. Daarmee vervulde hij de persoonlijke wens om het meerdaagse toernooitje op wielen ongeslagen te beëindigen. Al was dat volgens hem niet het plan geweest. “We hadden graag Marthijn Mulder of Ronald Haasjes als eerste de streep willen zien passeren in hun eigen Staphorst. Ze deden allebei een paar dappere pogingen om weg te komen, maar die waren net niet genoeg. Zodoende werd het weer een groepssprint en daarin kreeg en greep ik mijn kans…”
“Gelukkig hebben we Bart achter de hand”, zo haakte Reggeborgh-ploegmaat Crispijn Ariëns in. “Van tevoren was er niets afgesproken”, beweerde hij. “Zoals we hebben geopereerd, was het puur koersintuïtie, het gevolg van het feit dat we al een tijdje samen races rijden. Dat gaat steeds beter, ook in het skeeleren. Dat we winnen is leuk, maar wat belangrijker is – en dat vloeit voort uit onze gesprekken na afgelopen winter – we brengen nu geld naar de bank om dat tijdens de winter weer met rente op te halen. Oftewel: investeren, investeren, dat hoort erbij. Dus ook een ritje op de fiets, voorafgaand aan deze wedstrijd. ’n Uurtje of wat peddelen, de koers er achteraan; ik kan je zeggen dat het best aangenaam is. Natuurlijk, ook pittig en het doet zeer, maar het is zo mooi dat met elkaar te doen…”