Otter worstelde zich in de aanloop naar het WK in Seoul door honderdtien pagina’s voorstellen voor het congres van de Internationale Schaatsunie (ISU) dat in juni plaats vindt in het Kroatische Dubrovnik. “Wat ik mis in die voorstellen: Hoe veranderen we de sport? Het is vooral werk in de marges.”
B-finales met drie schaatsers of een B-finale die niet wordt verreden doordat er maar twee schaatsers in staan zijn geen reclame voor de sport. Dit gebeurt als er in de halve finale penalty’s en toevoegingen aan de A-finale worden uitgedeeld. “Vul de B-finale aan met schaatsers uit de kwartfinales. Drie schaatsers in de baan is geen shorttrack meer”, vindt Otter.
Hetzelfde geldt voor races waarin de spanning al vroeg verdwenen is doordat veel schaatsers vallen. De olympische finale van de 500 meter voor vrouwen in Sotsji en de aflossingsfinale bij de mannen zijn daar voorbeelden van. “Afblazen en opnieuw beginnen”, zo is Otter duidelijk.
“Hoe brengen we mensen in verbinding met de sport? De scheidsrechters nemen beslissingen, maar deze worden niet inzichtelijk gemaakt voor het publiek. Dat mis ik, en dat miste ik tien jaar geleden ook al”, stelt Otter.
Shorttrack moet zo laagdrempelig mogelijk worden, vindt hij. “De fan moet het idee hebben dat hij onderdeel uitmaakt van de sport. Onze sport is ongelofelijk snel, onvoorspelbaar en sensationeel. Elke keer als we iets veranderen binnen de regels, dan moeten we dat voor ogen hebben.”
Otter kan zich druk maken dat het in de voorstellen bijvoorbeeld draait om hoe ver de rijders uit elkaar moeten staan bij de start of wat de procedure is rond een valse start. Geneuzel, vindt hij. “Trekken we er meer publiek mee? Daar moeten we onze aandacht en tijd in stoppen”, aldus Otter.
“Waarom dat niet gebeurt? Er zit een groep mensen achter die dat niet voor ogen heeft. Ze zien het niet bij de ISU. Ze zien niet hoe ze de sport kunnen veranderen en dat vind ik doodzonde.”
Wat Otter betreft mogen de veranderingen rigoureuzer. De drie kilometer als slotafstand? Schrappen. En een penalty zou veel zwaardere gevolgen moeten hebben voor de schaatser. “De drie kilometer heeft geen meerwaarde. De snelheid is laag, het is moeilijk te volgen en het is ook niet spectaculair”, aldus Otter.
Finishes met vier rijders die binnen een halve meter over de streep komen, dat maakt shorttrack spectaculair. “Voor het publiek dat één keer per jaar naar het stadion komt moet je zorgen dat er altijd die ‘wauw’-factor is.”
Rijders die tijdens de wedstrijd een penalty oplopen worden eigenlijk nauwelijks gestraft. Loopt een schaatser in de kwartfinale tegen een straf aan, dan eindig hij als laatste in die kwartfinales. “Je moet voorkomen dat rijders worden uitgenodigd tot een kamikaze-actie. Bij het voetbal zijn de gevolgen groter. Haal je een doorgebroken speler neer, dan is het gelijk rood”, legt Otter uit.
Otter vindt dat een penalty een zwaardere straf moet opleveren. Als voorbeeld noemt hij de actie op Sjinkie Knegt in Dordrecht, waarbij hij zwaar geblesseerd raakte en een maand later zijn wereldtitel niet kon verdedigen in Seoul. In de slotronde van de aflossing werd Knegt onderuit gereden door de Brit Jack Whelbourne.
De Britten moesten in Dordrecht op het podium eindigen om alsnog deelname aan de WK veilig te stellen. Ze moesten Nederland in die voorronde dus ten koste van alles passeren. “Sjinkie was er al ver voorbij en toch doet die Engelsman dat bewust. Of hij nou onderuit gaat, een straf oploopt of derde wordt, in beide gevallen liggen ze eruit. De consequenties van een penalty zou veel groter moeten zijn.”
Ook over de wild cards verbaast Otter zich. Die worden tijdens wereldbekers wel uitgedeeld voor het hoofdprogramma aan het organiserende land, maar bij wereldkampioenschappen en EK’s niet. Doordat Nederland in Seoul niet kon beschikken over de geblesseerde Knegt en Daan Breeuwsma verloor Oranje een startbewijs voor het WK volgend jaar in eigen huis.
“Het is vreemd dat een organisatie die zoveel waarde hecht aan een vol stadion en aan de uitstraling van de sport voor het grootste evenement geen wild cards uitdeelt. Het is inconsequent.” Doordat Knegt niet kon schaatsen, werd er in Seoul om een vacante wereldtitel gestreden. Ook voor de ISU een groot gemis. Otter: “Als hij dit jaar zijn titel niet kan verdedigen, laat hem dat dan volgend jaar doen. Geef zo’n jongen een wild card.”