Bij de Spelen in 1988 was in het stadion waar ook het curlingtoernooi werd gehouden ruimte gemaakt voor een jonge, spectaculaire ijssport: shorttrack. De sport was in Noord-Amerika ontstaan en in 1967 door de ISU erkend en opgenomen als discipline, al werden er pas vanaf 1976 internationale wedstrijden in de nieuwe tak van sport georganiseerd onder de vlag van de ISU.
Weer later, in 1981, werd het eerste officiële wereldkampioenschap georganiseerd en nog geen zeven jaar later was de sport zo populair dat het IOC het als demonstratiesport opnam in het programma van de Winterspelen. Er werden dus wel wedstrijden gereden, maar geen medailles uitgereikt en de uitslagen worden ook niet meegenomen in de statistieken van de Spelen.
De individuele ster van het toernooi was voor Nederland zonder twijfel Monique Velzeboer. Zij won maar liefst drie medailles, in elke kleur een. Ze won goud op de 500 meter, zilver op de 1000 en brons op de 1500 meter.
Ook de Nederlandse mannen kwamen goed voor de dag. De ploeg met Charles Veldhoven, Peter van der Velde, Jaco Mos en Richard Suyten won de relay. Dat deden de heren in een wereldrecord van 7.29,05. Ook individueel was er succes bij de heren. Veldhoven haalde zilver op de drie kilometer.
Overigens was bij de heren een inmiddels in de Nederlandse shorttrackwereld bekende Brit de succesvolste rijder in het individuele toernooi: Wilf O’Reilly, de huidige disciplinemanager shorttrack bij de KNSB, won tweemaal goud: op de 500 en 1000 meter.
Met het demonstratietoernooi op de Spelen van 1988 leek er een gouden tijd aan te breken voor de Nederlandse shorttrackers. De sport werd geaccepteerd als volwaardig onderdeel op de Spelen van 1992 en daarna, maar de Nederlanders kregen te maken met de wet van de remmende voorsprong.
Bij de Spelen van 1988 werden vijf virtuele medailles gewonnen en daar werd in de zes officiële olympische toernooien geen enkele echte olympische medaille tegenover gezet. Het Nederlandse shorttrack kon niet aanhaken bij de snelle ontwikkeling die de sport doormaakte nadat het de olympische status had gekregen.
Extra tegenslag kreeg het Nederlandse shorttrack in 1993 te verwerken toen Velzeboers schaatscarrière abrupt ten einde kwam, toen ze in een training ten val kwam en een dwarslaesie opliep en nooit meer kon schaatsen.
Het waren uiteindelijk de Zuid-Koreanen, Canadezen, Chinezen en Amerikanen die het shorttrack zouden beheersen. Met de huidige generatie shorttrackers lijkt Nederland kans te maken om weer aansluiting te vinden bij het toernooi van 1988, alhoewel vijf medailles nog te hoog gegrepen zullen zijn.
Aftellend naar de Olympische Winterspelen in Sotsji belicht schaatsen.nl elke dag een olympisch moment.