OS-moment: Het sprookje van Bonnie Blair
De geschiedenis van het olympische schaatsen kent veel grootheden. Eén van de grootsten is ongetwijfeld Bonnie Blair, die zes olympische medailles bij elkaar schaatste, waarvan vijf keer goud.
Het scheelde weinig of Blair had zich nooit kunnen profileren in het internationale schaatsen. Ondanks de schaatssuccessen van de jonge Blair in Amerika had haar familie in eerste instantie geen financiële middelen om haar naar Europa te sturen.
Blair zou zodoende niet de concurrentie aan kunnen gaan met de internationale toppers in de schaatswereld. Met een beetje pech was haar olympische succesverhaal dus nooit tot stand gekomen, maar gelukkig voor Blair liep het anders.
De vader van een vriend van de Amerikaanse organiseerde een wervingsactie zodat Blair haar internationale droom zou kunnen verwezenlijken. In de geboorteplaats van Blair ging hij op zoek naar steun om internationale schaatscarrière op gang te helpen.
En dat lukte: in het seizoen 1982-1983 was Blair voor het eerst van de partij bij wereldbekerwedstrijden. In 1984 nam ze als negentienjarige voor het eerst deel aan de Olympische Spelen van Sarajevo.
Daar werd ze nog achtste op de 500 meter, maar tijdens de volgende drie Winterspelen had Blair beduidend meer succes. Het ongekende olympische sprookje van Blair begon in 1988 op de ijsbaan van Calgary.
Haar allereerste gouden medaille nam ze in ontvangst na de 500 meter. Dat was tevens de meest verrassende uit in de olympische succesreeks van Blair: ze versloeg regerend olympisch kampioene Christa Rothenburger uit Duitsland.
Nadat Rothenburger met een wereldrecord van 39,12 de snelste tijd had neergezet, hield eigenlijk niemand meer rekening met iemand die aan die tijd zou tippen. Met een verschil van 0,02 seconden dook Blair echter onder de toptijd en ze zette daarmee dus opnieuw een wereldrecord op de klokken. Op de kilometer eindigde ze vervolgens als derde.
In Albertville wist Blair voor een unicum te zorgen. Ze won olympisch goud op zowel de 500 als de duizend meter. Met haar gouden plak op de kortste afstand was ze de eerste vrouw die op twee opeenvolgende Spelen als eerste wist te eindigen op de 500 meter.
Twee jaar later, in 1994 in Lillehammer, liet Blair op de voor haar laatste Winterspelen nog maar eens zien dat ze de allerbeste was. Opnieuw legde de bijna dertigjarige Amerikaanse beslag op het goud op zowel de 500 als de 1000 meter.
Blair sloot een jaar later haar schaatscarrière af in de wetenschap dat ze de eerste Amerikaanse atlete was die op de Spelen vijf gouden medailles wist te veroveren. In dat laatste jaar (1995) dook ze als eerste vrouw in 38,99 ook nog even onder de grens van 39 seconden op de 500 meter.
Bekijk hier de verrassende eerste gouden race van Blair in 1998 in Calgary:
Aftellend naar de Olympische Winterspelen in Sotsji belicht schaatsen.nl elke dag een olympisch moment.