Het moet een van de meest beruchte duels uit de geschiedenis van de Olympische Spelen zijn: Nancy Kerrigan versus Tonya Harding; goed versus slecht.
Het begon op 6 januari in Detroit bij de Amerikaanse kampioenschappen. Kerrigan was de grote favoriet, Harding haar uitdager. Die bespiegelingen konden evenwel direct de prullenbak in toen een man genaamd Shane Stant met een ijzeren staaf de knieschijf van Kerrigan bewerkte in een gang bij de kleedkamers.
"Waarom, waarom, waarom?", was het enige wat de huilende Kerrigan zich hardop af kon vragen.
Het antwoord op die vraag liet niet lang op zich wachten. Al snel bleek dat de ex-man van Harding, die bij afwezigheid van de geblesseerde Kerrigan Amerikaanse kampioene werd, het plan bedacht had. Deze Jeff Gillooly wilde de grote concurrente van zijn ex-vrouw definitief uitschakelen.
Het plan mislukte jammerlijk. Niet alleen belandde Gillooly uiteindelijk in de gevangenis, maar Kerrigan herstelde ook snel genoeg om mee te kunnen doen aan de Olympische Spelen. "Gelukkig kon hij niet zo goed richten", keek Kerrigan dit jaar in de Daily Mail terug op het incident in Detroit. "Als hij mijn knieschijf had verbrijzeld, had ik misschien nooit meer kunnen lopen."
De vraag was natuurlijk: wist Harding van het plan van haar ex-man? De Amerikaanse heeft altijd beweerd dit niet het geval was, al bekende ze wel dat ze na de aanval wist hoe het zat, maar dit niet vertelde aan de FBI.
Voor het Amerikaanse Olympisch Comité was dat genoeg om Harding van de Spelen van Lillehammer te willen weren, maar een door de kunstrijdster aangespannen rechtszaak voorkwam dat.
Hierdoor werd de finale van het kunstrijden bij de Spelen van 1994 een van de grootste mediaspektakels uit de olympische geschiedenis. Zo zagen meer dan driehonderd camera's de eerste training - training - van de dames in Noorwegen.
Kerrigan leek zich hiervoor voldoende te kunnen afsluiten voor de ultieme revanche, want de destijds 24-jarige schaatsster ging als leidster de vrije kür in. Maar dit verhaal kende niet het meest perfecte einde. De Oekraïense Oksana Baiul troefde Kerrigan net af en verwees de Amerikaanse naar zilver.
De beslissing van de jury was nipt (5-4 in het voordeel van Baiul) en - met name in de VS - controversieel. "Eerst werd ze overvallen en nu is ze bestolen", schreef de LA Times. Kerrigan zelf klaagde niet. "Hé, ik kan lachen, ik ben blij", zei ze.
En Harding? Zij droop af met een achtste plaats, waar ze twee jaar eerder in Albertville nog vierde was geworden.
Goed won die dag in Lillehammer van slecht. En het leven van Harding - 42 nu - werd daarna niet makkelijker. De Amerikaanse kwam meerdere keren in aanraking met de politie, ging worstelen en probeerde het als bokser. Kerrigan is moeder van drie kinderen en zal in Sotsji aanwezig zijn voor de Amerikaanse tv.
Aftellend naar de Olympische Winterspelen in Sotsji belicht schaatsen.nl elke dag een olympisch moment.